روزنامه گل
روزنامه گل- به جرات میتوان گفت اظهارنظرهای عجیب و غریبی که در این چند روز از مدیران تراکتور شنیده شده، از خود ناهنجاریهای رخداده در ورزشگاه یادگار بدتر و غیرقابل تحملتر بوده است. «اشتباه» یک چیز است و اصرار و پافشاری کورکورانه روی اشتباه یک چیز دیگر. وقتی ما نمیپذیریم اولین گام اصلاح خطا پذیرفتن آن است، دیگر هیچ کاری نمیشود کرد. این یک درد لاعلاج فرهنگی و اجتماعی است. جایی که آدمهایش فکر میکنند با قبول اشتباه شأن و مقامشان پایین میآید و عذرخواهی یک جور خودزنی است، نباید هم انتظار پیشرفت و ترقی داشته باشیم.
گفتیم که جملات عجیب و غریب زیاد شنیدهایم؛ حرفهایی که هر کدام از آنها مثل برخورد همان سنگها به سر آدم منطقی و باشعور است. با این حال حکایت معاون فرهنگی تراکتور از همه بدتر است؛ کسی که لااقل به احترام آن پسوند پشت سمت سازمانیاش باید اهل تعقل و منطق باشد، اما دقیقا در نقطه مقابل ایستاده است. تکتک کلماتی که این چند روز آقای معاون فرهنگی به زبان آورده، میخهایی بر تابوب عقلانیت بودهاند؛ از این که تراکتور 50 میلیون هوادار دارد تا این که نفوذیهای پرسپولیس از روی سکو سنگ میزدند و امید عالیشاه باید مادامالعمر محروم شود. به قول آن منتقد تندروی سینمایی، این حرفها «ماقبل نقد» هستند و اصلا نمیشود تحلیلی در مورد آنها ارایه داد، اما عاجزانه به مدیران تراکتور التماس میکنیم آن عبارت «فرهنگی» را از جلوی نام این کارمندشان بردارند. به خدا کلمات حرمت دارند.