روزنامه گل- در فوتبالی که عزیزی خادم پنج برابر بیشتر از علی کریمی رای دارد، حرف زدن از تغییر و پیشرفت مثل کوبیدن آب در هاون است، مثل در قفس کردن باد. نه این که از دانش و توان مدیریتی کریمی دفاع کنیم، اما رقبای او در مقایسه با جادوگر چه چیز بیشتری داشتند که رای افزونتری جمع کردند؟ اصلا همین عزیزی خادم کجای نقشه فوتبال ایران بوده و کدام هنر مدیریتی را از خودش نشان داده که حالا شهردار ساختمان سئول شده است؟ استاد عزیزی خادم که در این سالها چند برابر بیشتر از نقشآفرینیاش در فوتبال در رسانهها مطرح بوده، قول تحول داده است. تحول با چه کسانی؟ با ادامه حضور امثال بهاروند و قنبزاده در فدراسیون فوتبال؟ اینها اگر هنری داشتند که قبلا نشان میدادند.
یکی مثل علی خطیر با کدام استدلال منطقی قرار است دبیر کل فدراسیون فوتبال شود؟ مگر او همانی نیست که بیشتر از یک سال پرونده عدم حضور استقلال در بازی سوپرجام را در دادگاه سوییس نگه داشت، کلی خرج سفر و وکیل تراشید و عاقب در پوپولیستیترین شکایت تاریخ فوتبال ایران شکست خورد؟ اینها قرار است چه گلی بر سر فوتبال ایران بزنند؟
نه اینکه از روز اول بخواهیم ساز ناامیدی کوک کنیم، اما هیچ چشمانداز مثبتی برای آینده این فوتبال وجود ندارد. روشن است عزیزی خادم چطور انتخابات را فتح کرد و از چنین فاتحی، هرگز نمیتوان ایجاد تحول مثبت را انتظار کشید. تنها حسن حضور علی کریمی در انتخابات این بود که به همه مردم ایران نشان داد فوتبال با چه شرایطی در حال اداره شدن است. حرکت او برای ثبت در تاریخ بود؛ اتفاقی ماندگار که روند ویرانی فوتبال ایران را به آیندگان نشان خواهد داد. از این زمین سترون، انتظار هیچ ثمر و رویشی نداشته باشید. خانه از پایبست ویران است.