غرور بابت چی؟
روزنامه گل- استقلال بد وقتی، بد طوری دومین باخت فصلش را تجربه کرد. این تیم که در دربی تهران به سختی در آخرین دقیقه از شکست گریخته بود، در تبریز یک پیروزی دلچسب برابر تراکتور به دست آورد، اما به آسان‌ترین شکل ممکن برابر سایپا تن به شکست داد؛ باختی که در آن نشانه‌های بارز دست‌کم گرفتن حریف به چشم می‌خورد. اگرچه محمود فکری پیش از شروع مسابقه گفته بود تقابل با سایپا را جدی خواهند گرفت، اما انگار بازیکنان چنین باوری نداشتند. نه این که قصد زیر سوال بردن ارزش‌های سایپا را داشته باشیم؛ هرگز! با این حال گویا شاگردان محمود فکری گمان می‌کردند برد آسانی در دسترس آنهاست. نهایتا هم استقلال نیمه اول را مفت از دست داد و در نیمه دوم تا آمد به خودش بجنبد، گل کمرشکن را خورد و خلاص.
فوتبال همین است. یک ثانیه را هم نباید از دست بدهید. حتی یک سر سوزن اعتماد به نفس کاذب و اطمینان از این که پیروزی نزدیک است، می‌تواند همه چیز را به هم بریزد. اگر زور استقلال از نظر فنی به سایپا نرسیده باشد که واویلاست، اما اگر چنان که گمان می‌کنیم رد پای غرور هم در این ناکامی به چشم بخورد، باید از آبی‌ها پرسید بابت چی این همه دماغ سر بالا بودند؟ اینکه تراکتور را برده‌اند، مجوزی است برای این که به سایپا ببازند؟ استقلال خیلی خیلی به هوادارانش بدهکار است. حتی با قهرمانی امسال هم این بدهی سبک نمی‌شود. هواداران چند سال موفقیت رقیب دیرینه را دیده‌اند و عذاب کشیده‌اند. این تیم باید سخت بکوشد تا قدری از این غم بکاهد. در این میان، غرور چه جایگاهی می‌تواند داشته باشد؟ به سایپا می‌بازید و بعد رویای ستاره سوم آسیایی را دارید؟ پاهای‌تان را روی زمین بگذارید و از این فضای غریبی که برای خودتان ساخته‌اید فاصله بگیرید. قهرمانی با این فرمول، با این بازی‌های کج دار و مریز و پرنوسان در دسترس نخواهد بود.
