روزنامه گل- به برکت فوتبال دولتی و فسادپذیر ایران، همیشه موارد زیادی از تحمیل ضرر و زیان و سوختوسوزهای غیرحرفهای را تجربه کردهایم. چه بازیکنانی که دو دقیقه هم بازی نکردند و چند میلیارد غرامت گرفتند، چه مربیانی که افتضاح عمل کردند، اما پول کلانی به جیب زدند و بعدا هم دوباره به این فوتبال برگشتند... اینقدر از این گنجشکهای رنگشده به جای قناری خریدهایم که آمارش از دستمان در رفته است. با این همه «سوز» این داستان کالدرون و هزینه 750 هزار دلاریاش اصلا یک چیز دیگر است. مگر میشود یک مربی تیمش را صدر جدول ببرد، بهترین نتایج را به دست بیاورد، در زمینه مالی تعامل کند، پول بلیتش را خودش بدهد، برف زمین را هم پارو کند، اما بعد بیرونش کنی و ناچار شوی تا دلار آخر قراردادش را بپردازی؟ مگر ممکن است چنین چیزی؟ مگر میشود مربی موفقات را حفظ نکنی و به جایش با کلی هزینه و منتکشی و فشار، مربی یک تیم دیگر را سر کار بیاوری؟
شاهکاری که محمدحسن انصاریفرد خلق کرد، بدون اغراق بینظیر است. او دست همه مدیران قبلی و بعدی را از پشت بست و تازه نوعی افتراق و اختلاف نظر را هم به پیکر واحد پرسپولیس تزریق کرد. دیروز مهدی رسولپناه در مورد پرونده کالدرون گفته: «تاخیر پنج روزه در پرداخت بخشی از قرارداد او باعث شد به پرداخت کل پولش محکوم شویم.» واقعا حق است که الان تاوان اشتباه یک نفر را یک سیستم بپردازد؟ آن هم اشتباهی که رسانهها بارها در موردش هشدار دادند؟ آقای انصاریفرد مگر نمیگفتی کالدرون با بزرگان تیم مثل جلال حسینی، بیرانوند و عالیشاه مشکل دارد و آنها را روی نیمکت مینشاند؟ اینها بعد از آمدن یحیی فیکس شدند؟ باز خدا پدر مربی آرژانتینی را بیامرزد که یک خط در میان به جلال بازی میداد و شأن کاپیتان تیمش را نگه میداشت.
داستان کالدرون تازه شروع کار است و به تدریج پروندههای استوکس، اوساگونا و ... هم رو خواهد شد. کاش از این به بعد دیگر یک عده بیخود و بیجهت از ضرورت حضور مدیران ورزشی در فوتبال حرف نزنند. شورت ورزشی نه؛ باور کنید لازمه موفقیت در این عرصه، هنر و توان مدیریتی است.
بازم میگن وزیر قرمزه!!!