قیمهها در ماستها
روزنامه گل
یکی از آزار دهندهترین جنبههای دربی 106 تهران که بازتاب منفی و وسیعی هم در شبکههای اجتماعی پیدا کرد، گزارش پیمان یوسفی بود. فارغ از انبوه جملات نالازم و اضافی این گزارشگر که مربوط به این بحث نیست و در جایگاه تخصصی خودش به آن پرداخته میشود، اصرار موکد او به پرهیز دادن مردم از زیادهروی در مصرف آب بسیار به چشم آمد.
یوسفی بارها و بارها در طول گزارش مسابقه پرسپولیس و استقلال از مردم خواست در مصرف آب صرفهجویی کنند و به کمپین «نصفش کن» بپیوندند. روشن بود که او این مطالب را با سفارشهای مسوولان سازمان بیان میکند و همین هم، لحن آقای گزارشگر را تصنعیتر و فرمایشیتر میکرد.
البته که تکتک شهروندان تا جایی که میتوانند باید در مصرف آب صرفهجویی کنند تا بلکه این دوران خشکسالی به سلامت پشت سر گذاشته شود، اما در عین حال به دفعات پیرامون اولویت بالاتر مدیریت در بخشهایی همچون صنعت و کشاورزی در این زمینه بحث شده و شاید اگر آنجا تدابیر بهتری اتخاذ شود، نتیجه مطلوبتری به دست بیاید.
در نهایت اما باید پرسید همه اینها به «فوتبال» چه مربوط؟ آیا جز این است که گنجاندن این همه شعار کلیشهای و تکراری در پخش زنده یک بازی، تنها از جذابیت آن رقابت میکاهد و حتی گاهی جنبه ضد تبلیغ پیدا میکند؟ آیا واقعا فکر میکنید شهروندانی که در کوچه و خیابان و مترو و ایستگاه اتوبوس و مطبوعات و این همه برنامه رادیویی و تلویزیونی با شعار صرفهجویی در آب مواجه شدهاند و به آن گوش نکردهاند، ناگهان وسط دربی تهران تحت تاثیر قرار میگیرند و متحول میشوند؟ بیگمان بسیاری از لطماتی که به به حوزههای مختلف در کشور ما وارد شده و معنای خودشان را از دست دادهاند، از همین خلط مبحثها و اصرار برای گنجاندن شعار در همه شئونات بوده است.
کاش پیش از مردم، شما نصفش کنید؛ این همه حرف تکراری و نابهجا زدن را و این همه سلب جذابیت از همه چیز را. بگذارید مردم یک نود دقیقه فوتبال ببینند، هرچند روی یک زمین چمن زرد، با خط و خطوط کج و معوج.
#پیج رسمی روزنامه گل
