جوانان، تزئین نیمکت امیر!
روزنامه گل
معین احمدوند - تیم ملی فوتبال کشورمان در ادامه عملکرد پر نوسان و باورنکردنی خود برای سومین بازی متوالی از چشیدن طعم برد باز ماند تا انتقادات راجع به کادرفنی،بازیکنان و مجموعه تیم ملی به اوج خودش برسد.نمایش بحث‌برانگیز شاگردان قلعه‌نویی در دیدار جمعه شب مقابل روسیه از هر جهت قابل نقد و بررسی است و این تیم انگار نه توان درست دفاع کردن دارد نه طرح و نقشه خاص و ویژه‌ای برای حمله و هجوم و یورش به دروازه حريفان.
علاوه بر مشکلات فراوان تاکتیکی، قلعه‌نویی در هر فیفادی ترجیح می‌دهد که از بازیکنانی حتی در چارچوب دیدارهای دوستانه استفاده کند که سن و سال بالایی دارند. این در حالی است که از سویی دیگر، سرمربی تیم ملی برای هر فیفادی و اردوهای ملی تعدادی از بازیکنان جوان و خوش‌آتیه را به تیم ملی بزرگسالان دعوت می‌کند تا از شر و فشار انتقادات تند و تیز مطبوعات و رسانه‌ها راجع به موضوع مهمی به نام «جوانگرایی» خلاص شود و رهایی یابد.
البته این اقدام قلعه‌نویی به نوعی حفظ ظاهر و تظاهر نام می‌گیرد و واقعا جای سوال است که این مرد باتجربه و پر افتخار در عرصه مربیگری با تیم‌های باشگاهی،چطور به علیرضا جهانبخش که از ابتدای سال تا به این مقطع تنها چهار بازی برای تیم سابق خود یعنی هیرنفین انجام داده، میدان می‌دهد تا فرصت بازی به دست بیاورد اما حاضر نیست از کسری طاهری،محمد جواد حسین‌نژاد، محمد مهدی زارع و مهدی هاشم‌نژاد دقایقی بیشتر در ترکیب مدنظر خود بهره ببرد؟
از اواخر زمستان 1401 که ژنرال هدایت تیم ملی را برای دومین بار بر عهده گرفت، بازیکنان جوان اسیر و زنجیری نیمکت ذخیره‌ها شده‌اند و تاکنون ندیده‌ایم که امیر قلعه‌نویی حساب و اعتماد ویژه‌ای بر روی یکی از همین جوانان مستعد باز کند. دلیلش را به هر علت معلوم و نامعلومی نمی‌دانیم. اینکه ميانگين سنی ترکیب اولیه تیم ملی برابر روسیه 30/3 سال بود، به هیچ وجه نمی‌تواند خبر خوبی برای اهالی جامعه فوتبال باشد. حتی چنین آماری در جام جهانی و جام‌ملت‌های آسیا اخیر قطر،برای تیم ملی وجود نداشت؛ هرچند که اعداد این معیار در ترکیب‌های به میدان رفته سالیان گذشته، حول و حوش و اندکی پایین‌تر از همین ارقام فعلی هستند و نمی‌توان تعریف آنچنان خاصی از این روند اشتباه و مکرر داشت.
جالب اینجاست که مجددا همانند دیدارهای قبلی امیرحسین حسین زاده با بیست و چهار سال سن، جوان‌ترین بازیکن تیم در ترکیب اولیه لقب گرفت و تک گل ایران را همین چهره وارد دروازه روس‌ها کرد. البته در هیچ کجای دنیا بازیکن بیست و چهار ساله جوان محسوب نمی‌شود و اتفاقاً اوج و نهایت پختگی و بهترین عملکرد و نمایش یک بازیکن را در همین بازه سنی بیست و چهار تا بیست و هفت سالگی می‌توان دید و به تماشای آن نشست.
به هر روی، باید اذعان داشت که امیر علیرغم دعوت‌های مکرر از جوانان مستعد،میل و علاقه زیادی به فرصت دادن به آنها ندارد و در کنار همین عدم جوانگرایی،ناکارآمدی تاکتیک‌های اتخاذ شده سبب می‌شود تا حتی سرمربی حریف به خود اجازه دهد سبک بازی تیم ملی را به تمسخر و سخره بگیرد!
اگر چنین جریانی تا شروع جام جهانی در فیفادی‌های بعدی ادامه پیدا کند، به این نتیجه می‌رسیم که بازیکنان جوان، تزئین نیمکت امیر هستند و بیشتر جنبه دکوری این قضیه به حساب می‌آیند. کما اینکه ژنرال از ابتدای کار خود در تیم ملی، با همین اسلوب و روش حرکت کرده و به این نقطه فعلی رسیده و کمتر هواداری را می‌توان در این روزگار یافت که از وضعیت کنونی تیم ملی رضایت کافی داشته باشد!
