روزنامه گل
شاید قابهای پر از خشم و پرخاش در جایگاه ویژه ورزشگاه تختی، بخشی از آخرین تصاویر ریکاردو ساپینتو در فوتبال ایران باشد؛ مردی که گفته بود: «برای به پایان رساندن کار نیمهتمام خود به استقلال برگشتم»، اما حالا از نه بازی در تورنمنتهای مختلف، فقط یکی را برده.
از دید خیلیها، دیدار استقلال با چادرملو بازی مرگ و زندگی ساپینتو بود، اما او از این فرصت هم استفاده خوبی نبرد. ترکیب استقلال در این مسابقه بسیار بد چیده شده بود. اصل برخورد با بازیکنان اسمی و ناکارآمد مثل رامین رضاییان، ابوالفضل جلالی و نازون خیلی هم خوب است، اما استفاده از نفراتی مثل محمدرضا آزادی و جنپو یک فول بزرگ بود. جنپو روی چمن صاف هم کاری از پیش نمیبرد، چه برسد به زمین پرچاله و چوله تختی. آزادی هم قطعا بیاستعدادترین مهاجم استقلال است. راستی اگر سهرابیان و آقاسی به دلیل اظهاراتشان علیه بازیکنان گرانقیمت و خارجی استقلال مجازات شدند، چرا این تنبیه نباید شامل حال آزادی شود؟ مگر او هم حرفهای مشابهی نزده بود؟
استقلال تازه از اواسط نیمه دوم و با حضور بازیکنان موثری مثل کوشکی، سحرخیزان و حتی اسماعیل قلیزاده جوان جا گرفت و موقعیتهایی ساخت که هیچکدام منجر به گل نشد. شاید اگر ساپینتو از اول تیمش را به همین شکل به میدان میفرستاد، یکشنبهشب سه امتیاز کامل را در جیبش داشت. او اما خودش مقصر بود. مربی پرتغالی فرصتهای زیادی را از دست داد تا حالا اگر خبر اخراجش هم بیاید، کسی شوکه نشود.