همه چیز در یک کلمه!
روزنامه گل
مصطفی قدم خیر - اگر قصد دارید در کوتاه‌ترین زمان با سازوکار اداره فوتبال ایران آشنا شوید و کیفیت این حوزه را بسنجید، فقط یک کلیدواژه را به شما توصیه می‌کنیم؛ تانزانیا! همان‌طور که می‌دانید تیم ملی ایران در سال جام‌جهانی قرار دارد و حدود ۹ ماه دیگر باید در مهم‌ترین تورنمنت ملی فوتبال جهان به میدان برود. طبیعتا در چنین شرایطی، حداکثر توان مدیریتی باید بسیج شود تا امکانات لازم برای کسب بهترین نتایج فراهم بیاید. یکی از مهم‌ترین اینها هم یافتن رقبای تدارکاتی مطلوب و پرتوان است. فدراسیون‌های فوتبال در سراسر جهان برنامه خاص و ویژه‌ای به این منظور دارند و از مدت‌ها قبل برایش برنامه‌ریزی می‌کنند. این مساله طبیعتا در مورد ایران هم صدق می‌کند؛ تیمی که از خیلی وقت پیش معلوم بود به جام‌جهانی ۴۸ تیمی راه خواهد یافت و باید تدارکات لازم برایش اندیشیده می‌شد.
هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند ما نمی‌دانستیم تیم ملی ایران یکی از ۸ یا ۹ نماینده آسیا در جام‌جهانی خواهد بود. این، یک شوخی محض است. با این حال و با وجود قطعیت ماجرا، نه‌تنها برنامه‌ریزی مناسب به این منظور صورت نگرفت، بلکه حتی همین حالا هم فدراسیون با ضعیف‌ترین انتخاب‌ها به وضوح ناکارآمدی خودش را نشان می‌دهد.
در پنجره مهرماه فیفا که به زودی باز خواهد شد، تیم ملی دو بازی دوستانه دارد؛ ابتدا برابر روس‌ها در خاک آن کشور و سپس مقابل تانزانیا در دوبی. داستان روسیه که پیش از این بارها گفته شده؛ تیمی که چند سال است در تعلیق به سر می‌برد، رقابت جدی ندارد و هرازگاهی منتظر است تا یک بازی با ایران داشته باشد! این دومی اما جالب‌تر است. فدراسیون از مدت‌ها قبل وعده داده بود حریف دوم ایران در این پنجره تیمی بزرگ و شناخته‌شده خواهد بود. یک مدت هم اسم اروگوئه را سر زبان‌ها انداختند، اما در نهایت رویارویی با رقیب اهل آمریکای جنوبی منتفی شد تا آقایان تانزانیا را نهایی کنند؛ تیم ۱۰۳ رنکینگ فیفا که روشن نیست نبرد با آن چه آورده‌ای برای فوتبال ایران خواهد داشت!
حتی فیکس شدن دیدار با همین تیم ضعیف و غیرفنی هم جزئیات عجیب و غریبی داشت. مثلا فدراسیون اعلام کرد دیدار با اروگوئه به این دلیل منتفی شده که فیفا اجازه نمی‌دهد یک تیم ملی در یک پنجره راهی دو قاره شود؛ بنابراین چون بازی اول ما با روسیه در اروپا است، نمی‌توانستیم مسابقه دوم را با اروگوئه‌ای برگزار کنیم که در آن تاریخ برای بازی با ازبکستان در مالزی حضور دارد. با این حال در نهایت بازی با تانزانیا در دوبی چیده شد. خب سوال اینجاست که مگر امارات و روسیه در یک قاره قرار دارند؟ پس چرا حرف خودتان را نقض کردید؟ الان فرق امارات با مالزی چیست؟
بعد جالب‌تر اینجاست که ما حتی همین تانزانیا را هم نتوانستیم برای بازی با تیم ملی به ایران بکشانیم و باید در دوبی با آنها بازی کنیم. وقتی قرار است ما میزبان باشیم، چرا باید یک خرج اضافی این شکلی برای اجاره زمین در امارات داشته باشیم؟ چرا نباید تیم ملی در حضور تماشاگران خودی به میدان برود؟ اگر توان کشاندن تانزانیا به ایران را نداشتید که کلاه‌تان را بالا بگذارید و اگر به خاطر بی‌زمین بودن نتوانستید این کار را بکنید که همان کلاه را بالاتر ببرید! هر چه هست، «تانزانیا» فعلا کلمه‌ای کامل برای توصیف عیار مدیریتی فوتبال ایران به نظر می‌رسد.
