یک اسم و دیگر هیچ!
روزنامه گل
قطعا باید از این موضوع به عنوان یکی از عجیب‌ترین داستان‌های تاریخ ورزش ایران یاد کرد؛ دستور صریح و علنی رییس‌جمهور کشور در مورد ساخت یک ورزشگاه جدید در تهران که بعد از مدتی سر و صدا به فراموشی سپرده شد و حالا هیچ‌کس هم آن را به روی خودش نمی‌آورد.
شهریور 1402 ابراهیم رییسی، رییس دولت وقت ایران کاملا شفاف و واضح دستور ساخت یک ورزشگاه بزرگ و جدید را در تهران صادر کرد. تاکید ابراهیم رییسی در آن هنگام روی کلمه «آبرومند» بود، چرا که در آن بازه زمانی، خرابی چمن ورزشگاه آزادی باعث تبلیغات منفی گسترده‌ای علیه کشور شده بود.
کمتر از یک هفته بعد از ابلاغ این دستور، وزیر ورزش اعلام کرد دستور آغاز احداث پروژه صادر شده و مراحل مطالعاتی و طراحی آن به زودی شروع می‌شود.
مهر 1402 رییسی در جلسه هیأت دولت دستور پیگیری موضوع را به وزارت ورزش و معاون اجرایی داد. جالب‌تر این که در همان جلسه، جانمایی استادیوم در حوالی مرقد امام خمینی صورت گرفت و حتی برای آن اسم هم انتخاب کردند؛ ورزشگاه خلیج‌فارس.
در همان دوران، یک هیات چینی هم وارد کشور شد که گفتند قرار است قرارداد احداث ورزشگاه با آنها بسته شود. به تدریج اما لحن‌ها برگشت، از حرارت موضوع کاسته شد و بعد هم مسوولان رسما بی‌خیال ماجرا شدند.
دی 1403 اعلام شد پروژه احداث ورزشگاه جدید پس از تفاهم‌نامه با شرکت چینی متوقف شده و فعلاً از دستور کار خارج است. چند روز بعد مدیرکل ورزش استان تهران اعلام کرد پروژه فعلا لغو یا متوقف شده و تأمین منابع مالی یکی از مشکلات اصلی است. در پایان سال هم به طور رسمی اعلام شد خبری از ورزشگاه 120 هزار نفری جدید تهران نخواهد بود.
این، گزارشی کوتاه و تکان‌دهنده بود از چگونگی پایمال شدن یک دستور صریح از سوی رییس دولت؛ دستوری که می‌توانست جلوی خانه به دوشی تیم ملی، پرسپولیس و استقلال را بگیرد و نیز آبروی کشور را حفظ کند، اما این اتفاق نیفتاد و الان موضوع به کلی فراموش شده است.
فقط یک سوال؛ خداوکیلی زشت نیست در شرایطی که باشگاه الهلال عربستان طی سه ماه از صفر تا صد یک ورزشگاه را می‌سازد، دولت یک کشور بزرگ مثل ایران نتواند یک استادیوم ملی بسازد؟ چرا، زشت است، خیلی هم زشت است.
