روزنامه گل

مارینا سوری - این هفته سه تیم ایرانی تراکتور، استقلال و سپاهان نخستین بازی خود را در مرحله گروهی دو لیگ نخبگان و قهرمانان (سطح دوم) آسیا برگزار کردند. هر سه دیدار هم خارج از کشور برگزار شد و البته تصاویری به انتشار رسید که نشان می‌داد امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی و برخی دستیارانش با حضور در ورزشگاه، بعضی از این بازی‌ها را از نزدیک تماشا کرده‌اند. پیش از این نیز خبر سفر قلعه‌نویی و همکارانش به امارات برای تماشای مسابقات تراکتور و استقلال منتشر شده بود.
طبیعتا فلسفه این موضوع، باید افزایش شناخت کادرفنی تیم ملی برای دعوت از بازیکنان به اردو باشد. از این نظر، رفتار امیر چند باگ یا حفره دارد. به عنوان نمونه بسیاری از دعوت‌ها در تیم ملی اساسا ربط چندانی به کیفیت بازیکن در رده باشگاهی ندارد. مثلا علیرضا جهانبخش همیشه پای ثابت اردوهای تیم ملی بوده، درحالی‌که در رده باشگاهی دوران پرفروغی را پشت سر نگذاشته و اساسا در چندین مقطع هم با وجود دوران طولانی بدون باشگاه ماندن به تیم ملی دعوت شده. اصلا همین حالا هم که ما این مطلب را می‌نویسیم جهانبخش تیم ندارد و حتی اگر این موضوع تا ماه آینده نیز به درازا بکشد، باز خواهید دید اسم او به احتمال فراوان در فهرست دعوت‌شدگان به تیم ملی در اردوی مهرماه به چشم خواهد خورد. خب پس عجیب نخواهد بود اگر خیلی اعتباری برای این از نزدیک دیدن‌ها قائل نباشیم.
این البته نخستین بار نیست که کادرفنی تیم ملی به هوای تماشای مسابقات ملی‌پوشان به سفرهای خارجی می‌رود. قبلا هم یک تور خارجی برای قلعه‌نویی گذاشته شد تا بازی تیم‌های برخی از لژیونرهای ایرانی را از نزدیک ببیند. نکته عجیب ماجرا اینجاست که سرمربی تیم ملی که گویا این همه هم برای دیدن بازیکنان در لباس باشگاهی مشتاق هستند، صرفا به سفرهای خارجی اشتیاق نشان می‌دهند و به ندرت دیده شده که در این سال‌ها برای تماشای مسابقات لیگ، به شهرهای مختلف در داخل کشور سفر کنند. چطور می‌شود مسابقات لیگ را از پای تلویزیون تماشا و آنالیز کرد، اما برای زیر نظر گرفتن لژیونرها یا مسابقات برون‌مرزی حتما باید در محل حضور داشت؟ خب اتفاقا تصاویر مسابقات خارج از کشور که با جامعیت و کیفیت بیشتری پخش می‌شود؛ چرا این همه به خودتان زحمت می‌دهید و تا آنجا تشریف می‌برید؟
مساله دیگر این که اتفاقا تماشای مسابقات لیگ می‌تواند برای کادرفنی تیم ملی الهام‌بخش‌تر باشد، وگرنه کیفیت لژیونرها یا بسیاری از بازیکنان سپاهان، استقلال و تراکتور که مشخص است. یعنی شما حتما نیاز داری بازی روزبه چشمی و امیرحسین حسین‌زاده را از نزدیک ببینی که تصمیم بگیری دعوت‌شان کنی یا نه؟ در شهرهای مختلف داخل کشور خیلی از بازیکنان کمتر شناخته‌شده ممکن است منتظر یک اشاره باشند؛ چطور تشریف نمی‌برید و بازی اینها را نمی‌بینید؟ چون «خارج» نیست و ممکن است آن‌قدرها خوش نگذرد؟ نمی‌دانیم، کاش خودتان جواب بدهید.