تراژدی کوچک شدن!
روزنامه گل
بدون تردید پنجشنبه‌شب را باید یکی از شب‌های تلخ فوتبال ایران به شمار آورد؛ حایی که نیم ملی ایران با ستاره‌های پرشمارش برای نخستین بار در تاریخ موفق به شکست تاجیکستان نشد و برابر این تیم به تساوی دو بر دو رضایت داد.
اصل حضور تیم ملی در تورنمنت کافا زیر سوال بود، اما کادرفنی تیم ملی احتمالا با انگیزه برتری برابر رقبای ضعیف و بهبود آمارشان وارد این بازی‌ها شدند. فاجعه بزرگتر اما زمانی رقم خورد که ما برابر همین تیم‌های ضعیف هم دچار مشکل شدیم.
تیم ملی ایران در دیدار برابر افغانستان موفق به حفظ دروازه‌اش نشد، مقابل هندوستان تا میانه‌های نیمه دوم متوقف شده بود و نهایتا در آخرین بازی مرحله گروهی هم نتوانست تاجیکستان را ببرد.
حتی برای هواداران آماتور فوتبال هم بسیار روشن است که تیم ملی از نظر تاکتیکی خوب اداره نمی‌شود. ما در فاز هجومی طرح و برنامه مشخصی نداریم و ریتم تیمی‌مان هم منظم و باثبات نیست. فاز دفاعی هم که کابوس کامل است؛ احتمال گل خوردن از هر تیمی، در هر سطحی.
ماحرا این است که فوتبال ایران به شکل ملموس و وحشتناکی در حال کوچک شدن است. مدیران ناکارآمد، مربیان ناتوان انتخاب می‌کنند و با برنامه‌های بد، روز به روز تیم ملی را کوچک‌تر و ضعیف‌تر می‌کنند. در حالی که کره‌جنوبی و ژاپن در پنجره فعلی و بعدی فیفا با رقبایی مثل آمریکا و مکزیک (میزبانان حام‌جهانی) و برزیل و پاراگوئه ملاقات می‌کنند، ما آنقدر خودمان را درگیر بازی با افغانستان و تاجیکستان و ازبکستان کرده‌ایم که حالا برای بردن همین تیم‌ها هم مشکل داریم.کوچک شدن یک اتفاق ناگهانی نیست، یک سیر تدریجی است که فوتبال ما مدت‌هاست به آن مبتلا شده.
