واقعا به پرسپولیس امیدی نیست؟
روزنامه گل
حمیدرضا درخشان - توقف پرسپولیس برابر فجرسپاسی در هفته اول لیگ برتر، طبیعتا نتیجه جالبی برای هواداران این تیم نبود. به ویژه آنهایی که از قبل‌تر هم نسبت به موفقیت وحید هاشیمان جوان و کم‌تجربه در این تیم تردید داشتند، پس از این بازی دست بالا را در اختیار گرفتند و تا جایی که می‌توانستند به کادرفنی سرخ‌ها تاختند. البته که خیلی از انتقادات بیراه نبود و خود ما هم به لیست بلند بالایی از مشکلات اشاره کردیم، اما شاید هنوز برای ناامیدی زود باشد. در همین تیم هم می‌شود نشانه‌های روشنی سراغ گرفت که چند مورد از آنها را خیلی کوتاه مرور می‌کنیم.
یک- اصلی‌ترین مطلب این است که هاشمیان نیاز به زمان دارد. حتی اگر زیدان هم آمده بود، باید کمی صبورتر می‌بودیم تا از تیمش شناخت کافی پیدا کند. به هیچ‌وجه با یکی، دو بازی نمی‌توان ارزیابی قطعی و نهایی در مورد یک مربی داشت. صبر هم با غر زدن و فشار آوردن جور در نمی‌آید. بردباری، در کنار حمایت کردن و دلداری دادن نتیجه می‌دهد.
دو- از نظر فنی، پرسپولیس واقعا در بازی اول نیمی از مهره‌های مهمش را در اختیار نداشت. پیام نیازمند، مرتضی پورعلی‌گنجی، محمد عمری، بیفوما و... به دلیل ثبت نشدن اسم‌شان در فهرست نتوانستند در این بازی به میدان بروند. برای قضاوت بهتر، باید اجازه داد هاشمیان تیمش را به شکل کامل‌تر در اختیار داشته باشد. این نفرات از هفته آینده امکان حضور در زمین را خواهند داشت و شاید ورق به سود پرسپولیس برگردد. فراموش نکنیم فقط غیبت ریکاردو آلوز، فعلا نیمی از خلاقیت تراکتور را از این تیم گرفته است
سه- همزمان بالاخره اصرارهای هاشمیان به نتیجه رسید و باشگاه یک دستیار آلمانی برای او جذب کرد. اسم این مربی ۵۹ ساله مایکل اوینینگ است که سابقه کار در تیم‌هایی مثل هامبورگ، بوخوم، نورنبرگ، واشاش و سالونیکا را در کارنامه داشته است. سرخپوشان قبلا در ماجرای اوسمار ویرا، ارزش افزوده شدن یک دستیار خوب به کادرفنی را با تمام وجود حس کردند و حالا می‌شود امیدوار بود که اوینینگ هم همین شرایط را داشته باشد و انتقادها از لاغری کادرفنی قرمزها را کاهش بدهد.
