حرفه اي با بازيكنان آماتور!
روزنامه گل
محمدرضا نصرالله زاده - شجاع خلیل‌زاده بازیکن ۳۶ ساله فوتبال ایران و کاپیتان تیم تراکتورسازی بتازگی با انتقاد از انتظارات، نسبت به تیم ملی فوتبال و همچنین مجریان و رسانه‌ها حاشیه‌های بسياري را در اطراف خود ايجاد كرده است. او متاسفانه در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفته است: که مگر چه چیزی به تیم ملی داده شده است، که حالا از آن انتظار دارید! الان هر کسی درباره تیم ملی حرف می‌زند. در تلویزیون یک مجری از یک بازیکن خوشش می‌آید و از او تعریف می‌کند! مجری دیگری از بازیکن دیگری خوشش می‌آید و از آن يكي تعریف می‌کند. متاسفانه کاری کرده اند، که فوتبال ما خراب شده است. مشکل اصلی هم برخی رسانه‌ها هستند! اصلا برخی‌ها، اصلا رسانه نیستند! و ...وقتی اظهارات بازیکن ملی پوش فوتبال ایران را شنیده و خواندیم، اصلا به او خرده نگرفتیم، چرا که در اين مسير بايد به فوتبالی خرده گرفت، که او را تا این اندازه خودشیفته کرده است. از مسئولان فوتبالی باید خرده گرفت که برای او مصونيت قائل ميشوند! توهین او را به تماشاگران نادیده مي گيرند و برای اثبات بی گناهی او از ایفمارک خرج مي كنند! و سر آخر هم با صدور یک حکم خنده دار کار اشتباه او را، با اشتباهی بزرگتر جمع مي كنند!
شجاع خلیل زاده اگر مدعی است که مردم و رسانه‌ها چه چیزی به تیم ملی و بازیکنان آن داده‌اند، بهتر است یک عقب گرد چند ساله به شرایط زندگي خودش داشته باشد تا متوجه شود که فوتبال ایران و رسانه‌هاي آن چه چیزهایی که حتی حق او هم نبوده، به او و امثال او داده‌اند! تا او امروز بتواند اين چنين برای همگان شاخ و شانه بکشد!
شجاع خلیل‌زاده که اطمینان داريم رسانه را نمی‌شناسد، همچنين رسانه‌ها را مسئول خراب شدن فوتبال دانسته است! در شرایطی که اگر این فوتبال به امروزش رسیده است، مسئول مستقیم این خرابی‌ها همان بازیکنانی چون خلیل‌زاده و خلیل زاده ها بوده اند! واقعيت ديگري هم متاسفانه در فوتبال ايران، تیم ملی و تیم‌های باشگاهی و ... وجود دارد كه آنها، تنها بر روی مسائل فنی بازيكنان کار کرده و می‌کنند! و به آنها آداب گفتار، رفتار، كردار و ... حرفه اي را یاد نداده اند!
البته رسانه‌ها هم نباید از اظهارات شجاع خلیل‌زاده و شجاع خلیل‌زاده‌ها چندان ناراحت شوند، كه نمي شوند. چرا که این بازیکنان بنوعي دستمایه همان رسانه‌هایی هستند که ندانسته زمینه رشد و به شهرت رسیدن آنها را فراهم آورده‌اند تا جایی که حالا آنها به خود اجازه می‌دهند تا رسانه ها را باعث و بانی خرابی‌های فوتبال ایران بدانند. فوتبالی که شاید، اگر قانون قانون مدار اداره می شد، امروز مدیران آن بمعناي واقعي كلمه، مدیریت می‌کردند! مربیانش تنها به کار مربیگری خود مشغول می‌شدند! بازیکنانش بیشتر از اینکه ذهن خود را معطوف به بیرون از مستطیل سبز کنند، به داخل مستطيل سبز معطوف می‌کردند و ... حالا شرایط به مراتب بهتر از اين مي بود! اما بپذيريم كه امروز ماحصل این فوتبال تک بعدی، خلیل‌زاده و خلیل‌زاده‌هایی هستند که پول‌های چند ده میلیاردی می‌گیرند و به واسطه همین شهرت و ثروت، براي خود این حق را قائل هستند تا به هر کس که می‌خواهند، بتازند و از هر کس هم که می‌خواهند انتقاد کنند! چرا که متاسفانه در این فوتبال کسی نیست كه بر این بی‌حرمتی‌ها نظارت داشته و با آنها برخورد کند! و همین معضل بزرگ هم باعث می‌شود، که دیروز صدور یک حکم معمولی برای علیرضا بیرانوند ۱۳ ماه، زمان ببرد و امروز هم شجاع خليل زاده در سن ۳۶ سالگی، فریاد هل من مبارز سر بدهد! البته همانطور كه پیش از این هم گفتیم، همچنان اعتقاد داشته و داریم که مقصر اصلی چنين ماجراهايي، خلیج زاده و خلیل‌زاده‌ها نیستند، بلکه مشکل فوتبالی است که چنین بازیکناني را در خود پرورش می‌دهد! فوتبالی که همه انرژی آدمهايش را برای برگزاری بازی‌ها و رسیدن به سقف آرزوهایش، یعنی رسيدن به جام جهانی تعریف کرده است و دیگر برنامه‌ای برای ترویج اخلاق، قدرشناسی و ... ندارد! که اگر داشت، امروز فوتبال ایران آن چیزی نبود که مي بينيم و مي بينيد!
