روزنامه گل

علیرضا مجمع-ویدیوی عذرخواهی بیرانوند را بعد از گذشت یک سال از اشتباهش دیدید؟ اگر دیدید باور کردید که دارد از پرسپولیس-تماشاگران و مدیرعاملش- عذرخواهی می‌کند؟ اگر باور کردید به شما میگویم که به احتمال زیاد اشتباه کرده‌اید. حرف‌های بیرو به هر چیزی شبیه بود جز عذرخواهی . دلایلم خیلی معلوم است. او دارد از حساسیت بازی‌های جام جهانی می‌گوید و عینا عنوان می‌کند "امسال سال جام جهانی‌ است؛ هم برای تیم ملی هم برای تراکتور" –برای تراکتور هم سال جام جهانی‌ست؟!- خب این حرف به سادگی نقض غرض همان عذرخواهی‌ست. اما دم خروس جایی بیرون می‌زند که رییس فدراسیون فوتبال از حرف‌های بیرانوند برداشت دیگری دارد: «اشتباهی در بخش کارشناسی رخ داده است و دلیل طولانی شدن صدور رای نیز همین موضوع بوده است. ابتدا یک کارشناسی یک‌نفره انجام شد، سپس با اعتراض، کارشناسی سه‌نفره و بعد از آن نیز پنج‌نفره انجام شد.اگر توافقاتی میان طرفین حاصل شود رای صادر خواهد شد و در غیر این صورت، رای نهایی بیرانوند به زودی اعلام خواهد شد. نظر شخصی خودم درباره عملکرد بیرانوند مثبت است و او با تصمیم خود به مقاومت ملی کشور احترام گذاشت.» به مقاومت ملی احترام گذاشت؟! کدام مقاومت ملی؟ کدام احترام؟ مقاومت ملی برای مردم بود و اگر مدالی هست بر گردن مردم ایران است، بیرو کجای این مقاومت ملی است؟ عادت داریم هر چیز بی ربطی را به ماجرای بیرانوند ربط دهیم که برای رایی که صادر شده و همه می دانند چیست وجه المصالحه بسازیم. مگر بیرانوند بیشتر از یک دروازه‌بان است؟ چرا برای او ارزش بیشتری از بازیکنان دیگر قائل می‌شوند؟ اینها سوالاتی است که در این بیش از یک سال که از باز شدن این پرونده می‌گذرد در بین اهالی فوتبال ایجاد شده است. اما وجه مهم حرف‌های بیرانوند جایی است که می‌گوید امسال سال جام جهانی است. یحتمل منظورش این است که او دروازه‌بان اول تیم ملی است و اگر محروم شود از تیم ملی هم در شکل عادی-چون ممکن است به شکل کاملا غیر عادی به تیم ملی دعوت شود- خط میخورد. خب اگر منظورش این است که باید به او گفت بیرو جان در شش جام جهانی قبل که از گروه بالا نیامدیم، این هفتمین جام جهانی به مدد آقای اینفانتیو در 48 تیمه شدن جام احتمال بالا رفتن هست که چه تو باشی چه نباشی هر اتفاقی قرار است یفتد می‌افتد، با پیام نیازمند یا سید حسین حسینی هم می‌افتد. بماند که این بار هم از گروه بالا نمی‌آییم، تا قرعه چه باشد. پس خیلی سخت نگیر. تو با بازیکنان دیگر تفاوتی نداری، اگر هم داشته باشی در وجه منفی این تفاوت برایت ایجاد شده است نه مثبت. دیگر گرفتن پنالتی رونالدو را هم کسی یادش نیست. تو هم از خیل بازیکنانی هستی که فراموش می‌شوی، چون خودت خواستی فراموش شوی. ماندگاری لیاقتی فراتر از بازی کردن در مستطیل سبز می‌خواهد. آنها که مثل ناصر خان حجازی و احمدرضا عابدزاده این لیاقت را معنا کردند، هنوز در ذهن فوتبال ایران ماندگارند. اما بقیه‌ای که به پشیزی حیثیتشان را فروختند، اول از ذهن‌ها رفتند.