روزنامه گل

حمیدرضا درخشان - رسانه‎ها خیلی راحت تیتر می‌‌‌زنند: «جذب علی کریمی ۱۲۰ میلیارد برای استقلال آب می‌‌‌خورد»، یا «درخواست شش میلیون یورویی باشگاه روس برای صدور رضایتنامه محمد جواد حسین‌‌‌نژاد». آن طرف باشگاه لخ پوزنان لهستان هم دو سال است پرسپولیس را سر می‌‌‌دواند و درخواست‌‌‌های نجومی برای صدور رضایتنامه علی قلی‌‌‌زاده دارد. آخرین خبر این بود که آنها ۳ میلیون دلار می‌خواهند. اصلا معنی این اعداد را می‌‌‌دانید؟ یعنی در فوتبالی که چهار تا استادیوم درست و حسابی ندارد، تیم‌‌‌های ما مجبور هستند برای جذب بازیکنان مورد نظرشان، ارقامی در حد ۲۰۰، ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد تومان به خارجی‌‌‌ها پول رضایتنامه بدهند! حالا یا می‌دهند که خوش به حال فرنگی‌‌‌ها و یا نمی‌دهند که در این صورت دست‌‌‌شان به آن بازیکن نخواهد رسید. تازه دستمزد خود آقای فوتبالیست هم به کنار!

البته که فوتبال حرفه‌‌‌ای هزینه‌‌‌های بالا دارد و بارها نوشته‌‌‌ایم تیم‌‌‌های ایرانی برای رقابت با حریفان مجهز خارجی نیاز به خرج کردن پول و جذب ستاره‌‌‌های موثر دارند، اما نکته اینجاست که اولا درآمدهای باشگاه‌‌‌های ما تناسبی با این ریخت و پاش‌‌‌ها ندارد و ثانیا با برخی ترفندهای ساده و جهانی می‌شود جلوی این حجم از هزینه کردن را گرفت و لیست مخارج را کاهش داد. یکی از مرسوم‌‌‌ترین راه‌‌‌ها، تربیت بازیکن از رده‌‌‌های پایه در آکادمی است که اصلا انگار ما در ایران آن را فراموش کرده‌‌‌ایم. حالا این لژیونرها و ملی‌‌‌پوش‌‌‌ها که هیچ؛ پرسپولیس و استقلال به بعضی باشگاه‌‌‌های داخلی هم ده‌‌‌ها میلیارد پول رضایتنامه می‌دهند تا بتوانند تعدادی بازیکن معمولی و متوسط را جذب کنند. خب سوال این است که چرا خودتان نمی‌سازید؟ پرسپولیس جمعا شاید ۶۰، ۷۰ میلیارد تومان خرج دریافت رضایتنامه محمد امین کاظمیان و مجتبی فخریان، دو وینگری کرده که پارسال در اراک و قزوین توپ می‌‌‌زده‌‌‌اند. همین تیم کلی پول دیگر هم برای گرفتن رضایتنامه محمدحسین صادقی به باشگاه هوادار داده. این در حالی است که سه بازیکن اشاره شده، روی هم یک بازی ملی هم ندارند! آیا واقعا مدیران این باشگاه نباید ملامت شوند که چرا در آکادمی و تیم‌‌‌های پایه نتوانستند حداقل ستاره‌‌‌هایی در همین سطح تربیت کنند؟

داستان استقلال هم همین است و شاید حتی بامزه‌‌‌تر باشد. آنها تابستان گذشته مطابق نرخ روز ارز، چیزی حدود یک میلیون دلار بابت دریافت رضایتنامه سامان فلاح به پیکان پول دادند، این در حالی است که فلاح سابقه حضور در آکادمی خود استقلال را داشت و مفت از دست آبی‌‌‌ها پریده بود. همین امسال هم استقلال (مثل پرسپولیس) به‌شدت دنبال جذب محمد مهدی زارع، مدافع گل‌‌‌گهر بود، در حالی که باز همین بازیکن هم سابقه حضور در رده‌‌‌های پایه آبی‌‌‌ها را داشته است. می‌‌‌بینید؟ دوستان یا بازیکن تربیت نمی‌‌‌کنند، یا به آسانی او را از دست می‌دهند و بعد با کلی مکافات و هزینه بالا ناچارند او را برگردانند.

حتی بارسلونا و رئال مادرید هم با وجود همه ثروتی که در اختیار دارند، از تربیت بازیکن غافل نیستند و همه ساله ستاره‌‌‌های مهمی از آکادمی‌‌‌شان می‌گیرند. در ایران اما همین فصل گذشته پرسپولیس فقط دو، سه بازیکن معمولی مثل سهیل صحرایی و عنایت‌‌‌زاده را از تیم‌‌‌های پایه‌‌‌اش داشت که به ندرت هم بازی کردند و در استقلال نیز همین شرایط در مورد بازیکنی مثل ضرغام سعداوی وجود داشته است.

آیا اینها کافی هستند؟ با این وضعیت، باید هم سرخابی‌‌‌ها هر سال صدها میلیارد تومان پول را رسما آتش بزنند. شما با یک برنامه منظم چند ساله و فقط نیمی از این هزینه دورریز، به راحتی می‌توانستید آکادمی جانداری بسازید که هر فصل چند ستاره به درد بخور تحویل‌‌‌تان بدهد، اما حیف که زور «بمب ترکاندن» و سروصدا کردن در رسانه‌‌‌ها بیشتر از صبر و برنامه‌‌‌ریزی است!