روزنامه گل

حمیدرضا درخشان - نخستین مصاحبه وحید هاشمیان پس از انتخابش به عنوان سرمربی پرسپولیس، حاوی یک بخش جالب توجه بود؛ این که او گفت به نخستین هدفش در دنیای فوتبال که هدایت سرخپوشان بود رسیده و البته دو هدف دیگر هم دارد؛ نشستن روی صندلی سرمربیگری تیم ملی ایران و بایرن‌مونیخ آلمان. وحید در هر سه تیم سابقه بازی دارد و حالا رویای هدایت فنی آنها را در سر می‌پروراند. طبیعی بود که با اظهارنظر او در این مورد شوخی‌های زیادی صورت بگیرد. به هر حال هاشمیان هنوز سابقه جدی سرمربیگری ندارد و شاید اگر شرایط خاص یک ماه گذشته بر کشور حاکم نمی‌شد، او حتی امروز روی نیمکت پرسپولیس هم حضور نداشت. حتی نویسنده همین مطلب هم نمی‌داند که آیا هاشمیان می‌تواند تبدیل به یک مربی بزرگ و موفق بشود یا نه.

با این حال یک نکته قطعی است و رد خور ندارد؛ این که «رویا»، از بزرگ‌ترین سرمایه‌های آدمیزاد به شمار می‌رود و زندگی بدون آن، رنگ و رو ندارد. هیچ چیز زیبنده‌تر از این نیست که انسان برای زندگی‌اش به‌طور جدی هدف داشته باشد و در راه رسیدن به آنها بجنگد. این اهداف می‌توانند دم دستی و کوتاه مدت یا عالی و بلندمدت باشند؛ از یاد گرفتن دستور پخت یک غذا تا کسب یک رتبه مهم علمی. اینها تزاحمی با هم ندارد.

مهم این است که زندگی سمت و سو بگیرد و باری به هر جهت نباشد. یکی مثل هاشمیان فوتبالیست مهمی در این مملکت بوده. بعد از بازنشستگی هم بی‌سروصدا همه دوره‌های مربیگری را پشت سر گذاشته و از نظر سواد و دانش تئوری، غنی و مجهز شده است. حالا هم فرصت عمل به او رسیده و اگر خوب و قابل باشد، هیچ منعی وجود ندارد که به سمت اهداف بلندمرتبه‌اش نرود و رویاهایش را محقق نکند.

شاید اگر زمانی که هاشمیان در پاس بازی می‌کرد، می‌گفت هدفش رسیدن به پیراهن بایرن‌مونیخ است، خیلی‌ها به این حرف می‌خندیدند و با آن جوک می‌ساختند، اما دیدیم که کار و کوشش، نتیجه داد و وحید یکی از قله‌های فوتبال باشگاهی اروپا را فتح کرد. البته که رسیدن به سرمربیگری در چنین ترازی بسیار دشوارتر است. به هر حال فوتبال ایران بازیکن لژیونر زیاد داشته، اما در حوزه صادرات مربی بسیار فقیر بوده. با این حال هیچ مرزی برای تلاش و کسب موفقیت وجود ندارد.

هر استعدادی که بجنگد و بی‌محابا کار کند، می‌تواند صف‌شکن و پیشتاز باشد. همین حالا ما علیرضا فغانی را داریم که رشد او در حوزه داوری حیرت‌آور بوده. امروز حقیقتا فغانی را می‌توان جزو پنج داور برتر تاریخ فوتبال دانست. آیا زمانی که او در لیگ خودمان سوت می‌زد و از مربیان شلوغ‌کار ایران بد و بیراه می‌شنید، کسی می‌توانست حدس بزند روزی پای ثابت قضاوت در مهم‌ترین مسابقات دنیای فوتبال لقب بگیرد؟ این اتفاق اما رخ داد و می‌تواند برای همه ایرانیان در تمام عرصه‌ها الهام‌بخش باشد؛ چنان که همین حالا هم بسیاری از هموطنان ما در حوزه‌های علمی، فناوری و تجاری در سطح جهان جزو نخبگان طبقه‌بندی می‌شوند.

تکرار می‌کنیم که شاید هاشمیان در عمل، حتی در همین پرسپولیس هم موفق نباشد و پرونده مربیگری او زودتر و ساده‌تر از چیزی که تصور می‌شد بسته شود، اما مهم این است که وحید به وسع خودش برای موفقیت تلاش کرده، کلاس رفته، اعتماد به نفس دارد و ارزشمندتر این که بدون هراس از قضاوت‌ها، رویاهایش را بیان می‌کند. همین‌ها یعنی برداشتن نخستین گام به سمت کامیابی.