شورش علیه ژنرال!
روزنامه گل
در حالی که تیم ملی فوتبال ایران صعود آسانی به جام‌جهانی چهل‌وهشت تیمی داشته و امیر قلعه‌نویی مدت‌هاست با رویای رهبری این تیم در مسابقات تابستان آینده به خواب می‌رود، ممکن است ناگهان ورق برگردد و همه چیز تغییر کند. نکته اینجاست که کم‌کم صدای اعتراضات دارد بالا می‌گیرد؛ طغیانی که مربوط به بازیکنان پرحاشیه هم نیست و از غیرمنتظره‌ترین موضع ممکن جایگاه امیر را تهدید می‌کند.
چراغ اول را سال گذشته احمد نوراللهی روشن کرد. او که متوجه نبود چرا باید از امارات تا ایران بیاید و حتی جزو فهرست هجده نفره هم قرار نگیرد، به موضوع اعتراض کرد و از سوی قلعه‌نویی کنار گذاشته شد. در این مدت خیلی‌ها از نوراللهی خواستند با عذرخواهی از امیر دوباره به تیم ملی برگردد، اما او زیر بار نمی‌رود. بدتر از همه این که درخشش بی‌امان احمد ادامه دارد و به جرات می‌توان گفت او در بهترین فرمش به سر می‌برد.
چراغ دوم به دست دانیال اسماعیلی‌فر روشن شد؛ یکی از آرام‌ترین بازیکنان ایم سالیان فوتبال ایران که به شکلی ناگهانی نطقی تند علیه قلعه‌نویی انجام داد و دست آخر با استفاده از ادبیات خود امیر، جمله‌ای معنادار علیه او به زبان آورد: «عزت و ذلت دست خداست. شاید من در جام‌جهانی بودم و شما نبودی!»
حالا هم نوبت مهدی ترابی رسیده که رسما دعوتش به تیم ملی را رد کند و بگوید عمدا نیامده: «نیامدم تا پیام معترضان را برسانم. ساز و کار دعوت به تیم ملی فنی و ورزشی نیست و ربطی به شایسته‌سالاری ندارد.»
روشن است که کنترل رختکن آرام آرام از دست قلعه‌نویی در رفته و اگر همین شرایط ادامه بیابد، شاید او سال آینده در آمریکا روی نیمکت تیم ملی ایران نباشد. ستاره‌های آرام و مستعد، انگار دیگر تاب تحمل باند کهنه را ندارند؛ امثال جهانبخش و طارمی و عزت‌اللهی که در این سال‌ها همه‌کاره تیم ملی بودند و تعیین تکلیف میکردند. اتفاقات بزرگی در راه است.
