روزنامه گل

معین احمدوند - بیراه نگفته‌ایم که تراکتور مدل و نسخه اسکوچیچ، فصل کم حاشیه‌ای را پشت سر گذاشته و ثمره همین اجتناب از جنجال، به یکی از عوامل مهم رقم زدن و نزدیک شدن تی تی ها به اولین قهرمانی خود در لیگ برتر تبديل شده است.پنج هفته تا پایان لیگ بیست و چهارم باقی نمانده و معمولا با نزدیک شدن به مقطع پایانی فصل و البته با افزایش فشار روحی و تنش و هیجان، حواشی و جنجال ها به اوج خود می‌رسد.امسال هم به مانند سالیان گذشته لیگ برتر دچار خلف عادت نشد و چه بسا که در همین هفته اخیر، شاهد اتفاقاتی در دیدار تیم های آلومینیوم و سپاهان و هوادار و ملوان بودیم که در نوع خودش باورکردنی نبود.

باید اذعان داشت که هفته بیست و پنجم لیگ بیست و چهارم، یکی از سیاه ترین و مشمئز کننده ترین روزهای ادوار تاریخ لیگ برتر لقب می گیرد. کتک کاری های کنار و خارج از زمین در بازی ملوان و هوادار، آنقدری زشت و سخیف و شنیع بود که در حال حاضر اگر از آن حوادث غیر اخلاقی و غیر انسانی چیزی نگوییم و ننویسیم بهتر است!

جالب اینجاست که در فصل جاری، اکثر تیم های مدعی سنتی در مسیر قهرمانی لیگ برتر، در مقاطعی از فصل خواسته یا ناخواسته وارد بحران ها و چالش های عمیقی شدند و تیم ها از حیث حفظ استاندارد عملکرد همیشگی خود، ضربات سهمگینی و سنگینی خوردند.

استقلال که از همان پیش فصل در حالی که هنوز لیگ شروع نشده بود، به معضلاتی بی انتها وارد شد و همچنان در باتلاقی از هر نوع حواشی داخل و خارج از مستطیل سبز، دست و پا می زند. ماجرای تعویض و تغییر سرمربی برای سرخ پوشان پایتخت برخلاف فصل گذشته، گران تمام شد و شاگردان کارتال بازی به بازی از جام دور شدند. سپاهان هم به مثابه استقلال و پرسپولیس، درگیر جنجال های بی پایانی شد؛ اعتراضات گسترده به عملکرد تیم های مختلف داوری از جمله حسن اکرمی، قصه خوشحالی فوق منشوری و جنجال برانگیز میلاد زکی پور و رفتن مورایس از این تیم، از جمله مشکلاتی بود که به تمرکز بازیکنان سپاهان در برهه های مختلف فصل خدشه وارد کرد.

اما تراکتور به جز پرونده بیرانوند-که بخشی از آن به اشتباهات تیم مدیریتی پرسپولیس بر می گردد و قسمت دیگری از آن به صحنه‌های عجیب و غریب دیدار برگشت این تیم مقابل پرسپولیس در ورزشگاه آزادی و به وسط آمدن نام بیرو مربوط می شود-تقریبا حاشیه آنچنانی نداشت و از گزند سایر حاشیه های ریز و درشت در امان ماند.در واقع بهتر است بگوییم تراکتور تیم کم حاشیه‌ ای بود و کمتر گرفتار دام حواشی شد. هرچند ناگفته نماند که اعتبار زیادی از این مدیریت و فیلتر حواشی به مرد کروات نیمکت تی تی ها تعلق می گیرد.

اسکوچیچ تا آنجایی که امکان داشت، سعی کرد اخبار و حواشی محیط درون و بیرون از رختکن تیم را کنترل کند و به شدت مراقب بود که ذهن شاگردان خود، اسیر جنجال های زرد و شایعات بی پایه و اساس نشود. البته یادمان نرود که اضافه شدن خداداد عزیزی به نیمکت پرشورها در نیم فصل دوم، اقدام عجیبی از سوی مسئولان تراکتور بود و تی تی ها می توانستند حداقل شخصیتی با منش و اخلاق حرفه ای و کنترل بر ذهن و افکار خود و کاربلد در امر مدیریت و سرپرست به نیمکت تیم اضافه کنند!

به هر روی، تراکتور در قیاس با فصول پیشین، فصل نسبتا آرامی را دنبال می کند. این آرامش ذهنی و تمرکز بازیکنان بر امور و مباحث تاکتیکی، یکی از همان هزاران چیزی است که تراکتور در طی سال های اخیر به آن نیاز مبرمی داشته و انگار این نیاز و اصل مهم، در تراکتور فصل بیست و چهار به خوبی رعایت شده است.

قرمزهای تبریز و دراگان اسکوچیچ بیش از هر زمانی به اولین قهرمانی خود در تاریخ لیگ برتر نزدیک هستند و هر هفته صدای پای جام،بیشتر و نزدیک تر از قبل برای تی تی ها به گوش می‌رسد!