روزنامه گل

معین احمدوند - آنچه که از دیدار النصر و پرسپولیس در چارچوب آخرین هفته از مرحله گروهی لیگ نخبگان آسیا به جا ماند، ضعف ساختاری و فرهنگی کشورمان را به خوبی عیان ساخت.پرسپولیس در شبی که از حمایت هفتاد هزار نفر هوادار بر روی سکوها برخوردار و پیش بینی همه طرفداران حاضر در ورزشگاه، برد تیم محبوب شان بود اما شاگردان کارتال موفق به انجام این مهم نشدند و نتوانستند از سد تیم دوم و حتی سوم النصر بگذرند.در حالی که قبل از شروع بازی، همه هوش و حواس ها به داخل زمین و نکات تاکتیکی تیم ها معطوف شده بود، النصر در همین مدت کوتاه خیلی چیزها به فوتبال ایران تعلیم داد. در واقع جامعه فوتبال ایران، باید از تیم های عربی بسیاری از موضوعات حرفه ای فوتبال را یاد بگیرند و به خوبی بیاموزند.

اولین نکته که بی ارتباط با همین موضوع مدنظر نیست، مقوله ای به نام «فرهنگ سازی» و «اصلاح زیر ساخت‌های فرهنگی» است.قبل از سوت آغاز دیدار، این باشگاه عربستانی باطراحی یک پوستر بسیار چشمگیر و چشم نواز از مرحوم عباس کیارستمی و برخی نماد فیلم های ماندگارش در تاریخ سینمای ایران، به استقبال این بازی رفت و قدرت و هوش رسانه ای خود را به رخ همگان کشید. این پوستر به قدری جذاب و فوق العاده بود که با تحسين همگان مواجه و تمجیدات فراوانی در وصف آن پوستر گفته و نوشته شد.

بهتر است بگوییم اقدامی که ایرانی ها به دلیل محدودیت‌ ها یا بی اعتنایی به عباس کیارستمی، برای فیلمساز برجسته ای به مثابه او،آنچنان که شایسته و بایسته است انجام نداده بودند، عربستانی ها با انتشار یک پوستر و زنده نگه داشتن یاد و خاطره این کارگردان تکرار نشدنی، نشان دادند که علاوه بر زمین، در مسائل فرهنگی و هنری هم فاصله عجیب و غریبی با ایران ایجاد کرده اند!

پس از آن پوستر تماشایی، نوبت آن بود که با یک ویدئو کوتاه، از پیراهن خود برای این دیدار حساس رونمایی کنند. آنها برای انجام این کار، از برف زیبایی که در تهران و ساعاتی قبل از بازی می بارید، به نحو هوشمندانه ای نهایت استفاده را بردند و بار دیگر، در میدان عمل اثبات کردند که به همه مسائل ریز و درشت توجه و نگاهی ویژه دارند و در عنوان و اصطلاحی به نام «فرهنگی»-که از قضا بر سردر اکثر باشگاه های ایرانی جهت زیبایی و پر طمطراق کردن عناوین تیم دیده می‌شود-انقلابی جدید به پا کرده و معنای آن را تغییر داده اند!

اینکه یک تیم عربستانی چند روزی در کشور ما مهمان باشد و اثرات فعالیت های فرهنگی اش خیلی زودتر از تصورات، به خوبی هر چه تمام تر مشاهده و ملاحظه شود و به طرز باورنکردنی بازخوردهای بسیار مثبت در زمان اندک دریافت کند، بی گمان دو تأثیر انکار ناپذیر با خود به همراه دارد. اول اینکه فرهنگ غنی کشورمان را به درست ترین شکل ممکن به تصویر می کشد؛ که البته این جنبه مثبت همین قضیه است. اما آن سوی تاریک و تلخ ماجرا اینجاست که در سال های اخیر، هیچ وقت آن توجه و نگاه لازم به مسائل فرهنگی وجود نداشته و تا حدی اصلاً خبری از چنین‌ جریاناتی حداقل در پدیده ای اجتماعی مهمی مثل فوتبال نبوده است.در واقع رقم زدن چنین‌ صحنه هایی از طرف تیمی به مثابه النصر، برای ایرانی ها بیشتر از اینکه خوشحال کننده باشد، نگران کننده و البته ناراحت کننده است. این اوصاف و وضعیت موجود، اخبار خوبی از تأثیر فرهنگ بر فوتبال ایران در سال های آتی مخابره نمی کند.متاسفانه در اینچنین بزنگاه های مهم و حساسی که باید شخصیت، اصالت و فرهنگ غنی خود را به نمایش بگذاريم، درگیر ساده ترین و بدیهی ترین معضلات در فوتبال هستیم و این یعنی آشکار شدن معمولی ترین و پیش پا افتاده ترین ضعف ها، دغدغه ها و کمبودهایمان در فوتبال روز دنیا!

به هر روی، همان طور که النصر با تیم سوم خود توانست فوتبال به مراتب بهتر و با کیفیت تری، بدون ستارگان اصلی خود ارائه دهد، ثابت کرد که از هر لحاظ کیلومتر ها با فوتبال ایران فاصله ای معنادار دارد و ما همچنان در شیش و بش و تکاپوی معضلات تکراری سالیان گذشته-که مشخص نیست چرا هیچ وقت به انتهای راه خود نمی رسند- هستیم و با نهایت تلاش در ملغمه‌ و انبوهی از مشکلات، دست و پا می زنیم!