روزنامه گل
معین احمدوند - گاهی اوقات فراموشی، گذشتن و رد شدن از برخی مسائل، مسیر و راهی بهتر به سوی پیشرفت در زندگی است اما از یاد بردن و فراموش کردن بعضی حرف ها، مشکل و موضوعی دیگر تلقی میشود.امید عالیشاه کاپیتان پرسپولیس در مصاحبه پس از بازی برابر سپاهان در جام حذفی اعتقاد داشت که عمدی در خطای او نبوده و پایش به صورت اتفاقی و بر اثر یک لغزش و از دست دادن تعادل، پای بازیکن سپاهان را هدف گرفته است!او معتقد بود که بیژن حیدری به اشتباه او را از زمین مسابقه اخراج کرده و همین تصميم بحث برانگیز داور، سبب شد تا سرخ ها با یک یار کمتر به بازی برابر سپاهان ادامه دهند و در پایان، نتیجه و عنوان «برنده» را با «بازنده» عوض کنند.
فارغ از اینکه تصميم بیژن حیدری صحيح یا غلط بوده، اعتراضات عالیشاه و استفاده از الفاظ نامناسب علیه داور این دیدار هم در نوع خود جالب توجه بود. در واقع، اعتراض او در آن صحنه فوق جنجالی تمامی نداشت و با دخالت افشین پیروانی، عالیشاه بالاخره کوتاه آمد و با کلی بحث و جدل، از زمین به سوی رختکن رهنمون شد.احتمالا به عنوان خواننده این یادداشت، از خود خواهید پرسید که مقوله ای به نام «فراموشی» چه ارتباطی به آن سکانس جنجالی از ال کلاسیکوی هفته گذشته و اخراج امید عالیشاه دارد؟ برای اینکه با جزئیات دقیق تر به پاسخ این سؤال دست پیدا کنیم، باید به تاریخ چهارم خرداد سال جاری رجوع و به سراغ هفته بیست و هشتم از لیگ بیست و سوم برویم.
در روزی که پرسپولیس در یکی از عجیب ترین نیمه اول های خود در تاریخ لیگ برتر، با سه گل از استقلال خوزستان عقب افتاده بود و حتی خوش بین ترین هواداران تیم حریف هم نمی توانستند چنين نتيجه رؤیایی و فوق العاده را پیش بینی کنند و همگان تقریبا کار پرسپولیس را تمام شده می دانستند اما با اخراج پر حرف و حدیث ساویو روبرتو، مهره کلیدی آبی های خوزستان همه چیز به یکباره دگرگون شد.
ساویو روبرتو خواسته یا ناخواسته، پایش در بد موقع ترین زمان ممکن لغزید و بر اثر همان لغزش، با یک تکل در کنار زمین، ضمن سرنگونی دانیال اسماعیلی فر، کارت زرد دوم را از داور دریافت کرد و با اخراج بازیکن برزیلی، استقلال خوزستان سیروس پور موسوی ده نفره شد.پس از اتمام بازی خبرنگاران از امید عالیشاه در مورد آن صحنه عجیب، پرسش هایی داشتند که کاپیتان پرسپولیس پاسخ عجیب تری تحويل اصحاب رسانه داد: «می خواست سُر نخورد!»حال پس از گذشت هشت ماه از آن دیدار جذاب و سرنوشت ساز، آن حادثه به شکل و شمایلی دیگر برای شماره دو قرمز های پایتخت رخ داد و همان بهانه ای که کاپیتان قرمزها، به نوعی آن را به تمسخر و سخره گرفته بود، اکنون به توجیه اصلی امید عالیشاه برای اشتباه داوری و تبرئه خود از بی احتیاطی تبديل شده است.
جالب اینجاست که او در حین مصاحبه، با همان پاسخ چندین ماه گذشته خود از طرف یکی از خبرنگاران مواجه شد و از قضا توقع چنين واکنشی را نداشت و به هیچ وجه آن حرف ها را برنتابید و به همان خبرنگار اعلام کرد که با مطرح کردن اینچنین نکاتی، خواستار این بوده که صحبت های او را به جنجال و حاشیه بکشاند!
چنین تناقض و پارادوکس شدیدی در پاسخ دادن به اصحاب رسانه با در نظر گرفتن موقعیت های مختلف، چقدر تعجب آور است!آیا این نوع طرز پاسخ با لحن و بیان نامناسب از سوی بازیکن با تجربه ای همچون امید عالیشاه، به حواشی و کشمکش های درون تیمی و برون تیمی دامن نمی زند؟ آیا واجب و لازم است که بازیکنان هر تیم از جمله کاپیتان و مهره های با تجربه، در مورد همه مسائل ریز و درشت داخل و خارج زمین، اظهار نظر کنند و واکنش نشان دهند؟هرچند باید اذعان داشت که از امید عالیشاه، بازیکنی که همچنان در سن سی و سه سالگی به کار پرسپولیس می آید، محبوب هواداران و سکوهاست و سایر بازیکنان پرسپولیس، با نگاهی متفاوت به او می نگرند، توقع و انتظار بیشتری می رود. در حقيقت، فرافکنی و فراموشی برخی صحبت ها برای بازیکنی مانند عالیشاه محلی از اعراب ندارد.گاهی اوقات در پیش گرفتن سکوت در مقابله با چنین معضلات شائبه برانگیزی، بهترین جواب ممکن است. البته یادمان نرود که از قدیم الایام نوشته اند: «خاموشی با سلامت، به از گفتن با ملامت!»