بعضی از آن‌ها واقعا الگو هستند
روزنامه گل
وحیدرضا عبدی نژاد / اخیراً شاهد برگزاری دیدار متفاوت و جالب تیم ۹۸ خاطره انگیز با حضور چهره‌های خاص و محبوبی همچون علی دایی و خداداد عزیزی و ... بودیم.جالب آنکه سرمربی کاریزماتیک این تیم هم علی پروینی بود که در امور خیریه مشارکت پررنگی دارد و اتفاق خوبی که افتاد علاوه بر دورهمی این نسل خاص در مشهد ، فراهم شدن شرایط پخش مستقیم دیدار بود که کاملا باعث شد حس نوستالژی علاقه‌مندان فوتبال تحریک شود
ناگفته نماند که در استادیوم مشهد علاوه بر اینکه با دیدن چهره‌های قدیمی در زمین فوتبال خاطره‌های دوران خوش گذشته زنده شد نکته جالبی و ظریفی را هم در بر داشت؛ این که حتی تیم پا به سن گذاشته و نوستالژی ۹۸ هم در ترکیب خود در این بازی خیریه و دوستانه دست به جوانگرایی زده بود! و در کنار بزرگان موسپیدی چون علی دایی ، محمد خاکپور و غیره چند مهره جوانتر از جمله دروازه‌بان تیم (به اضافه چند مهره دیگر ) چهره های جوان‌تری بودند که اتفاقاً آمادگی خوبی را هم از خود نشان دادند و باعث شدند که به قولی هم فشار زیادی به کهنه کاران نیاید هم برای تیم پیشکسوت و محبوب ۹۸ آبروداری کنند تا همچنان این تیم خاص پیشکسوت رنگ باخت را نبیند ؛ مثل دوران طلایی گذشته بدرخشد...
نکته جالب دیگر اینکه با اینکه علی پروین سرمربی تیم مذکور گفته بود که این بازی یک بازی دوستانه و خیریه است ولی باز هم به باخت فکر نمی‌کنم و حتی در این شرایط هم از باخت بیزاریم...
شاید کمی مطلب ما کنایه آمیز به نظر برسد ولی ناگفته پیداست که از روی دلسوزی برای تیم ملی کشورمان و بهبود شرایط فعلی این مطلب را قلم زدیم آنهم به امید اینکه با این شرایط تلنگری به ماجرای فعلی تیم ملی بخورد و تا جام جهانی بعدی که هنوز زمانی باقی مانده است کادر فنی و در راس آن سرمربی تیم به فکر تغییرات موثر و جوانگرایی محسوس‌تر (حتی با همان شیب ملایم) باشد تحولی محسوس‌تر جهت پایان همه نگرانی ها و اضطراب ناشی از شکستهای سنگین احتمالی در جام جهانی ۲۰۲۶ ...
قطعاً انکار ناپذیر است که تیم ملی ما نیاز به با تجربه‌های خودش هم دارد اما فقط تعدادی از با تجربه‌های آماده و کارآمد و بس و نه بیش از آن، مسلما موفقیت تیم ملی سربلندی یک ملت است و به هیچ عنوان نمی‌شود با اشخاص حتی سابقه دار و خوشنام تیم ملی که سالها هم زحمت کشیده اند؛ تعارف داشت.
با کمال احترام، دوستان ملی پوش پا به سن گذاشته باید بپذیرند که برای یکی دو سال آینده قطعاً آن ستاره کارآمد ادوار قبل نیستند و با اوج خود فاصله هایی گرفته اند پس چه شایسته است که با یک خداحافظی به موقع خاطره خوبی در اذهان فوتبال دوستان به جا بگذارند و البته با این از خود گذشتگی به جای خودشان جا را به جوان‌های تشنه موفقیت و با انگیزه‌تر و همینطور موثر در رقابت‌های پیش رو بدهند.یکی از دلایل اینکه تیم ملی ما اخیراً بازی‌ها را به راحتی در نیمه‌های دوم هر بازی واگذار می‌کنند و یا در دقایقی بازی را به قولی وا می‌دهد و اصطلاحا دقایقی فوتبال تنبل و کندی را ارائه می‌کند همین مورد مطروحه قابل تامل است...
مورد بحث برانگیزی که اتفاقاً علی دایی در مصاحبه چند روز اخیر خود به آن اشاره کرد و گفت که تیم ملی مان یک نیمه بایرن مونیخ طور بازی می‌کند و نیمه بعدی فوتبال متفاوتی و به دور از حالت اولیه را ارائه می‌کند و تیم دیگری می‌شود (که فرسنگ‌ها با آن مدل بایرن مونیخ فاصله دارد) معضلی که یکی از راهکارهای اساسی اش همان تزریق انگیزه بیشتر ، سرحال‌تر شدن و تازه نفس‌تر شدن تیم ملی و تغییر نسل تدریجی ؛ با جایگزین کردن این نیروی تاز ه نفس به جای به آخر ایستگاه آخر رسیده هایی است که از دوران اوج خود فاصله گرفتند پحال تصور کنید اگر ملی‌پوشان با انگیزه‌تر به تیم با تجربه این روزهای ملی ما اضافه شود و میدان‌های بیشتری ببیند تا قبل از جام جهانی چقدر می‌توانیم به روزهای بهتر در جام جهانی کمی امیدوارتر باشیم.
راستی حالا که صحبت از بازی خیریه اخیر شد جا دارد از استعداد ناب همان سالهای نه چندان دور که یکی از بهترین نسل‌های ما هم بود یاد کنیم چرا که هنوز هم شاهد چشمه هایی هوشمندانه و حرفه‌ای از جانب ستارگان پا به سن گذاشته فوتبالمان یعنی علی دایی یا خداداد عزیزی بودیم؛ ضربات حساب شده و دادن پاس‌های اثربخشی که شاید برخی فوتبالیست‌های امروزی و حتی کمی باتجربه تر امروزی از خلق چنین صحنه‌هایی (تا حدودی) عاجز هستند! حقیقتا که نسل ۹۸ برای خودش نسل متواضعی هم بود یکی از بهترین نسل‌های تاریخ فوتبال ما ؛ اگر نگوییم بهترینش... نسلی که عقاب آسیا گلرش بود و البته که بهترین گلزن جهان(تا قبل از داستان کریس رونالدو) و شناسنامه فوتبال ایران و آسیا از دل آن بیرون آمد و به جهان فوتبال هدیه داد.
