روزنامه گل

وحیدرضا عبدی نژاد - بعد از سرخوشی پرسپولیسی‌ها از قهرمانی فصل بیست و سوم و البته جدایی ناگهانی اوسمار تقدیر برای سرخ پوشان این چنین رقم خورد که یک سرمربی اسپانیایی به نام کارلوس گاریدو را روی نیمکتشان ببینند .او در حالی به پرسپولیس آمد که عده‌ای از ستارگان موفق رفته بودند البته جایگزین‌های مناسبی برای آنها پیدا شد و در مجموع سرمربی اینروزهای سرخپوشان صاحب یک تیم کامل و پر مهره شده که البته همین امر اتفاقا او را با چالشهایی مواجه ساخته...

این مربی خوش قامت و منظم اسپانیایی لیگ برتر را مثل ادوار گذشته با قدرت شروع کرد اما مهمترین چالش او و کادرش از باگ های موجود در رقابتهای لیگ نخبگان آغاز شد و تا جایی پیش رفت که پرسپولیسی ها دچار طلسم عجیب و نگران کننده نبردن در آسیا و عدم صعود به مرحله بعدی شدند و از همانجا بحث هایی راجع به عملکرد دوگانه کارلوس گاریدو در لیگ برتر و نخبگان کلید خورد.واقعیت این است که تا اینجای کار پرسپولیس گاریدو دو روی سکه داشته؛ یک روی آن فراز و روی دیگر شامل فرودهایی بوده آنهم فرودهایی به قیمت لغزش تیمش در آسیا و شاید هم خودش روی نیمکت داغ سرخها!

از جمله فرازهای او همان موفقیتهای اخیرش که منجر به بالانشینی در لیگ برتر شده است، یا همان نظم و دیسپلین وی در تمرینات و برخورد با بازیکنانش و همینطور تعارف نداشتن از به کارگیری مهره های آماده و البته نیمکت نشین کردن نا آماده هاست(حال بماند که برخی از آماده ها هم کم میدان دیدند!) و می توان گفت اوج درخشش او تا اینجا برد شیرین پرسپولیس گاریدو در دربی بوده

اما فرودهای کارلوس اسپانیایی را در ادامه تحلیلی مختصر میکنیم: عدم نتیجه گیری در لیگ نخبگان، کم گلزن شدن تیمش در همین لیگ و البته گاها در لیگ برتر(رضایت به بردهای اقتصادی) و عدم انسجام در تعدادی از رقابتهای چه داخلی و چه آسیایی است که ضعف در همین انسجام تاکتیکی منجر به عدم نتیجه گیری در همان دیدارهای مربوطه بوده

و سرانجام مهمترین بخش از فرودهای قابل انتقاد از وی، عدم ثبات ترکیب اصلی تیم است و به زعم اکثر پیشکسوتان و کارشناسان تغییرات زیاد در ترکیب تیم باعث سردرگمی هایی و مشکلاتی در بازیها میشود که نهایتا به عدم نتیجه گیری ختم می شود...

ناگفته نماند که مواردی همچون چمنهای بی کیفیت ورزشگاه های ما (قدس) که باعث تاثیر منفی در روند بازی سرخپوشان مثلا مقابل پاختاکور یا برخی بازیهای داخلی شد همچنین فرصت سوزی ها ، کم دقتی مهاجمان در موقعیتهای تک به تک و طلایی برای به ثمر رساندن گلهای حساس مخصوصا در بازیهای السد و غرافه و..که می توان گفت از بدشانسی هایی او بوده ولی این بدشانسی ها هم اصلا توجیه مناسبی برای ایرادت و عدم اصلاحات آنها نخواهد بود.ولی با اینهمه قطعا شخص گاریدو هم میداند که اصلاحات تاکتیکی و تجدیدنظر در کم بازی دادن برخی مهره های موثرتر و اعمال تغییرات کمتر در ترکیب و نهایتا جایگزینی و جذب مهاجمی آماده تر و کارساز (در صورت لزوم) در نیم فصل می توانند علاج مشکلات تا حدودی نگران کننده فعلی باشند.

سخن آخر اینکه ناگفته نماند وقتی با پیشکسوتان و کارشناسان پرسپولیس اخیرا گفتگو میکردیم اغلب ایشان تاکید به دادن فرصت بیشتر (حداقل یک فصل) به سرمربی اسپانیایی داشتند و معتقدند همان شرایطی که برای امثال اوسمار و برانکو بوده باید حداقل یک فصل برای او لحاظ شود؛ پیشکسوتانی همچون بزیک، درخشان، کلهر، استیلی و .... به آینده پرسپولیس مدل اسپانیایی اینروزها امیدوارند، به هر روی باید دید گاریدو یک برانکوی جدید (شماره دو) برای سرخپوشان می شود یا نهایتا آنچنان ماندگار نخواهد بود و...؟!