چرا «احتمالا» تیم ۹۸ محبوب‌تر است؟
روزنامه گل
تیم ملی فوتبال ایران در آستانه صعود به جام‌جهانی ۲۰۲۶ قرار گرفته است. فهرست بازیکنان مدنظر امیر قلعه‌نویی برای دو بازی با کره‌شمالی و قرقیزستان در حالی اعلام شده که با توجه به ۴۸ تیمی شدن جام‌جهانی و پیروزی‌های قبلی ملی‌پوشان، صعود تقریبا قطعی است. این، سومین صعود پیاپی تیم ملی به جام‌های جهانی خواهد بود؛ آنچه اعتماد به نفس زیادی به بازیکنان داده و چنان که مشهور است، خیلی از آنها به خودشان لقب «نسل طلایی» داده‌اند. در این مدت، مجادلات زیادی هم بین بازیکنان این تیم و نسل مشهور ۹۸ میلادی شکل گرفته، راجع‌به اینکه کدام‌یک از آنها قدرتمندتر بوده‌اند. البته که قضاوت در این مورد کار دشواری است، اما به بهانه برپایی دوباره اردوی تیم ملی، بد ندیدیم برای یک بار هم که شده پرونده‌ای پیرامون مقایسه تیم فعلی و تیم ۹۸ از جنبه‌های مختلف داشته باشیم. به نظر شما، کدام تیم بهتر یا محبوب‌تر بوده است؟
شاید با گشت‌و‌گذاری کوتاه در فضای مجازی و کمی پرس‌وجو از اطرافیان، خیلی از شما هم با ما هم‌عقیده شوید که به نظر می‌رسد تیم ۹۸ نسبت به نسل فعلی از محبوبیت بیشتری برخوردار است. بخش جالب این ماجرا آنجاست که از زمان فعالیت آن تیم چیزی حدود ۲۵ سال گذشته و خیلی از هواداران فعلی فوتبال اصلا بازی آن بازیکنان را ندیده‌اند، اما اغلب باز هم آنها را به تیم فعلی ترجیح می‌دهند. این مساله دلایلی دارد که برخی از آنها را به‌طور خلاصه مرور می‌کنیم.
یکی از بزرگترین برتری‌‌های نسل ۹۸ نسبت به تیم فعلی این است که آن بازیکنان قدیمی چندان اهل خودستایی و ادعاهای بزرگ نبودند. می‌دانیم که اغلب‌شان بازیکنان باکیفیتی بودند که حتی تا بوندس‌لیگا و لیگ برتر انگلستان هم پیش رفتند. به عنوان مثال واقعا سخت است در تاریخ فوتبال ایران یک هافبک دفاعی مثل کریم باقری پیدا کنید که در عین انجام وظایف تدافعی‌اش، در فاز هجومی هم تا این اندازه زهردار باشد، آن‌طور شوت بزند و کسی هم روی سرش بلند نشود. با این حال آنها کار خودشان را می‌کردند و زیاد دنبال این نبودند که کی از کی بهتر است. بعد از پایان فوتبال‌شان هم اغلب سراغ کار خودشان رفتند.
با این حال بازیکنان نسل فعلی مدام در حال عرض‌اندام هستند. علیرضا بیرانوند خودش را بهترین بازیکن تاریخ می‌خواند، علیرضا جهانبخش به این تیم لقب «نسل طلایی» می‌دهد و مهدی طارمی هم آن‌طور منت حضور در جام‌جهانی را بر سر مردم می‌گذارد. اینها تولید دافعه می‌کند. حتی اگر همه این ادعاها درست باشد –که نیست- باز مردم دوست ندارند کسی تا این اندازه از خودش تعریف کند. این بقیه هستند که باید شما را ستایش کنند، نه اینکه خودتان چپ و راست برای خودتان نوشابه باز کنید! در کنار اینها، در آن سال‌ها چیزی به اسم «فضای مجازی» هم نبود و سوءتفاهم کمتری تولید می‌شد. به علاوه به دلیل گردش مالی بسیار پایین‌تر فوتبال در آن دوران، دعوای کمتری هم بر سر پول رخ می‌داد و قداست پیراهن تیم ملی برای مردم حفظ می‌شد. مقایسه کنید با داستان لوس و کشدار این سال‌ها بر سر تقدیم حواله خودرو به بازیکنان تیم ملی که به اعتبار و محبوبیت این تیم ضربه زد.
