روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - در شب اول لیگ تازه تأسیس آسیا استقلال با قاطعیت الغرافه را برد و پرسپولیس با سزاواری در جده عربستان مغلوب الاهلی شد. داستان شتاب گرفتن تجهیز حداکثری تیم‌های کرانه‌های جنوبی خلیج فارس را همه می‌دانیم. از ستاره‌های متعدد رقبای دو شنبه شبی سرخابی‌ها با حبریم. امکانات سخت افزاری و نرم افزاری‌شان با «تجمل فرسوده» آزادی و ورزشگاه محلی قلعه حسن خان قابل قیاس نیست. باهمه این حرف‌ها فوتبال بی‌نوا و بدسرپرست ایرانی حتی در حالت احتضار و در یکی از دشوارترین مقاطع تاریخش هم از میراث گران‌سنگ خود دفاع کرد و تا جایی که مقدور بود آبروداری نمود.

بازگشت مقتدرانه جواد

چنانکه انتظار می‌رفت سرمربی استقلال از رفتار غیر حرفه‌ا‌ی هولدینگی‌ها و حواشی بوجود آمده در باشگاه به عنوان سلاحی برای انگیزش ، تحریک مثبت و اتحاد بیشتر شاگردانش استفاده کرد و الغرافه را در حاشیه پایتخت شکست داد. البته که او و تیمش خوش اقبال هم بودند که محمد یوسف در همان دقیقه 4 دروازه خودی را باز کرد. اتفاقی که هم فشار خرد کننده هفته‌های اخیر را از دوش آبی‌ها برداشت و هم حریف را در موضع ضعف و شکست قرار داد. گلزنی در دقایق نخست بهترین موهبت ممکن برای جواد و مجموعه تحت امرش بود. اگر نه تا آنجا که به سبک بازی مربوط است آبی‌ها در نیمه نخست نبرد آسیایی هم کمابیش همان تیم همیشگی بودند. سخت موقعیت به کف می‌آوردند و با سخت‌گیری فرصت به حریف می‌دانند و هر یک از دو تیم تنها یک‌بار به سمت چارچوب یکدیگر شلیک کردند.

در وقت دوم اما انصافا استقلال سوار بر بازی بود. البته که خو گرفتن به بازی در چمن‌های زیر استانداردهای معمول حتما به آبی‌ها کمک کرده و آنها را تا حدودی در موضع برتر قرار داده بود. بااین‌حال تیم قطری دست و پا بسته‌تر از آن بود که همه اتفاقات بازی را به شرایط زیر متوسط قلعه حسن خان ربط دهد. آنها در کل نیمه دوم تنها یک خطر ایجاد کردند و هیچ شوتی به چارچوب دروازه حسینی نزدند. این در حالی بود که تیم نکونام برخلاف رسم معهود در نیمه دوم عقب ننشست، حمله کرد و با خلق 15 موقعیت خطرناک، 3 شوت در چارچوب و 2 گل یکی از بهترین نمایش‌های یکی، دو فصل اخیرش را ارائه کرد. آبی‌ها در حالی الغرافه را بردند که از هر لحاظ برتر بنظر رسیده و مستحق این پیروزی بودند.

حالا نکونام یک‌بار دیگر از لبه پرتگاه به سمت حاشیه امن حرکت کرده است. سخنان انتقاد آمیزش در نشست خبری بعد از بازی نشان دهنده بازگشت اعتماد به نفس پرخاشگرانه و مسبوق به سابقه کسی است که در هفته‌های اخیر بطرز عجیبی در مسیر برکناری قرار گرفته بود. همین که نماینده تام‌الاختیار هولدینگی‌ها از اساس منکر مذاکره با سرمربیان خارجی شده، یعنی نکونام نه تنها الغرافه بلکه فعلا و تا اطلاع ثانوی همه مخالفان و منتقدانش را دریبل زده و جا گذاشته است.

حق به حقدار نرسید

پرسپولیس در حالی در جده و در ورزشگاه خانگی الاهلی با نتیجه 0-1 شکست خورد، که سابقه نه چندان درخشان سرخ‌ها در خاک عربستان از یک‌سو و تعداد و تعدد ستاره‌های نامدار رقیب از سوی دیگر سبب ایجاد جو نگرانی و حتی ترس در میان بسیاری از هواداران این تیم شده بود. مندی، کسیه، محرز، فریمیو و تونی و ... از قبیل ستاره‌های پا به سن گذاشته و از دور خارج سالیان گذشته نیستند که در شمایل توریست‌های پا به توپ به سرزمین‌های عربی کوچیده و تنها در پی شکار پترو دلارهای زبان بسته باشند. بسیاری از این مردان در اوج روزگار حرفه‌ای و در حالیکه از مهره‌های تأثیرگذار بهترین باشگاه‌های اروپایی و تیم‌های ملی‌شان بودند به شبه جزیره حجاز آمده‌اند.

گل دقیقه سوم به احتمال فراوان حاصل برتری روحی و روانی میزبان بود. گلی که به شدت هواداران کلوپ سرخ پایتخت را نگران و حتی وحشت زده کرد. بااین‌همه هرچه از بازی گذشت سرخه‌ا بر اوضاع احاطه یافته و از بهت و غافلگیری اولیه خارج شدند. شاگردان گاریدو نه تنها جا نزدند بلکه در 45 دقیقه نخست و در واکنش به گل زود هنگام الاهلی فوتبالی شجاعانه و سراسر حمله به نمایش گذاشتند. خلق 6 موقعیت گل و 3 شوت در چارچوب در مقابل تنها یک موقعیت، یک شوت و یک گل برای میزبان، نشانه‌ای غیر قابل کتمان از برتری پرسپولیسی‌ها بود.

بیرون رفتن فرشاد احمدزاده در زمان استراحت بین دو نیمه و اضافه شدن عالیشاه، حرکات تهاجمی ایرانی‌ها را حساب شده‌تر و زهردارترکرد. افسوس بزرگ اینکه اورونوف، علی‌پور و بعدتر عیسی آل کثیر قدر فرصت‌های بدست آمده را ندانستند و ژوآئو دیرتر از موعد به ترکیب اضافه شد. مهاجم تازه رسیده اما در همین دقایق اندک نشان داد که پتانسیل نیمکت نشین کردن فورواردهای باسابقه‌تر را دارد و بعید نیست خیلی زود جای آنها را در ترکیب ثابت گرفته و به مهره قابل اتکاء گاریدو تبدیل شود.

اگر الاهلی در نیمه دوم خودی نشان داد و خطرهایی ایجاد کرد، قدر مسلم به خاطر هجوم همه جانبه پرسپولیسی‌ها بود. حتی دو مدافع مرکزی سرخ‌ها هم در حملات حضور داشتند. شیوه‌ای کاملا ریسک پذیرانه که ناگزیر تیم را با ضد حملاتی اجتناب ناپذیر مواجه می‌کرد. در این میان اما درخشش الکسیس گندوز به مدد هم تیمیه‌ایش آمد و دروازه پرسپولیس را از فروپاشی نجات داد. مهار پنالتی ریاض محرز نقطه عطف بازی و اوج کار گلر الجزایری بود. مردی که تاکنون هرگز نگذاشته در تهران دل کسی برای علی بیرانوند تنگ شود.

در نهایت سرخ‌ها اگرچه با دست خالی به خانه باز می‌گردند، بازی جسورانه‌شان در جده اما مایه امیدواری و مباهات جماعت پرسپولیسی خواهد بود. گاریدو اسپانیایی به تدریج به نقاط ضعف و قوت تیمش واقف شده و در مسیر سازمان دهی یک مجموعه هجومی، هماهنگ و زهردار است. ادامه این روند حتی در آسیا آنها را به تیمی قابل احترام و مدعی تبدیل خواهد کرد. مجموعه‌ای که بار دیگر با نمایش جذاب در چمن مناسب «ملک عبدالله» ثابت کرد که اگر آب باشد شناگر ماهریست.