روزنامه گل

وحیدرضا عبدی‌نژاد - در این فصل داغ انتقالاتی و به بهانه کوچ برخی از از ستارگان پرسپولیس که با سر و صدای زیادی همراه بود و همچنان سوژه محافل فوتبال است تحلیل خاصی داریم بر سرنوشت عده‌ای از ستارگان سال‌های گذشته سرخ پوشان که اگر تا آخر با ما همراه باشید متوجه می‌شوید که اکثر این جدایی‌ها منجر به خوشبختی و اتفاقات خوشایندی برای این ستارگان جدا شده ، نبوده است،داستان ما راجع به فوتبالیست های موفق در پرسپولیس است که تا آخر نماندند! یا اگر هم چندین سال ماندند و بعد رفتند دیگر مثل سابق شان نشدند که نشدند...

از بیرانوند و ترابی شروع می کنیم که به غیر از داستان جدایی شان در این فصل، چند فصل پیش و در مقاطعی به عنوان لژیونر به بلژیک و امارات رفتند و در آن زمان هیچکدام شان در آن چند سال جدایی توفیقی نداشتند؛ بیرویی که چه در بلژیک و بعدش چه در پرتغال برخلاف روزگار خوشی که در پرسپولیس داشت و چارچوب قفس توری سرخپوشان را با حضور پررنگش قفل و بیمه میکرد اما در آنتورپ و باشگاه پرتغالی در اکثر مواقع خودش به نیمکت ذخیره ها قفل می شد! و از شرایط بازی جوری دور شد که حتی نزدیک بود فیکس بودن در تیم ملی را هم از دست بدهد و جایش را در دوران اسکوچیچ به امیر عابدزاده در تیم ملی داده بود و حالا هم شاگرد همان اسکوچیچ اینبار در تراکتور است! و اینبار باید دید خاطرات تلخ گذشته فراموش می شود یا تکرار؟!

ترابی هم در باشگاه اماراتی با اینکه گلزنی هایی داشت ولی سایه ای از ترابی پرسپولیس نبود و هر دوی این پرسپولیسی های سابق بهترین و البته تنها ترین راه ممکن را در کام بک به پرسپولیس می دیدند و اتفاقا بعد از کسب درآمدی در آن سوی آب ها با بازگشت شان متوجه شدند این پرسپولیس است که (جدای از مسائل مالی که البته کم هم از پرسپولیس کسب درآمد نداشتند) به آنها اعتبار بالا و جایگاه ویژه فوتبالی می داد و تا همین فصل گذشته هم با قهرمانی و خاطرات خوش فصل فوتبالی شان را به پایان رساندند.

علی علیپور و شجاع خلیل زاده و کنعانی و همینطور احمد نور از جمله بازیکنانی بودند که برخلاف دو مورد مذکور (ترابی و بیرو) بعد از جدایی مثل همان دوران خوش گذشته با ارتش سرخ در باشگاه های اماراتی و قطری نسبتا موفق بودند و البته شجاع با جدایی از الریان و بازگشتش به لیگ برتر ایران و اینبار تراکتور باز هم در خط دفاع چهره موفقی بود و حتی در مقطعی بازوبند کاپیتانی تراکتور هم بر بازو بست، احمد نور هم در امارات چنان جا خوش کرد که هنوز هم در باشگاه های اماراتی ماندگار است ، هر چند کنعانی همراه با زوج دفاعی اش (شجاع) در امارات موفق بودند اما بازگشت هوشمندانه کنعانی به پرسپولیس و اینبار با جدایی از زوج دفاعی خود، چهره موفق تر از گذشته را در باشگاه محبوبش(پرسپولیس) به نمایش گذاشت و مسلما یکی از شیرین ترین کام بکهای فوتبالی را داشت..

علی علیپور هم از آن دست لژیونرهای نسبتا موفق در پرتغال بود که بعد از چند سال حضور در لیگ پرتغال ، باتجربه تر و شاید زهردارتر از گذشته بازگشته تا باز خاطرات خوش قدیم را برای سرخ دوستان زنده کند.جدای از این سه الی چهار نفری که با جدایی های شان بعنوان لژیونر تا حدودی موفق بودند حقیقت امر اینست که کوچ اکثریت ستارگان که ابتدا رویاهای دیگری در سرمی پروراندند عاقبت خیری نداشته و با داستانهای عجیبی همراه شده؛ در برهه ای از لیگ (دو فصل پیش) آل کثیر با جدایی اش و پیوستن عجولانه و غیرمنتظره اش به سپاهان بارها نیمکت نشینی و ناکامی را با طلایی پوشان تجربه کرد و با پشیمانی و بازگشت دوباره اش ، روزگار شیرین خود را تکرار کرد هر چند هنوز با عیسی موفق گذشته فاصله هایی دارد.در مقطعی جدایی جنجالی و عجیب رامین رضاییان و طارمی به ترکیه را یادمان هست که چه قدر برای شان بی حاصل بود و بعدتر مهدی با رفتن به پرتغال عاقبت به خیر شد و الان به چهره شاخص فوتبال آسیا و حتی اروپا تبدیل شد تا آن جدایی عجیبش فراموش شود و به خودش ثابت شد چقدر یک رفتن صرفا احساسی و بی حساب که ناشی از تحریکات هم تیمی یا مشاوران غلط خودش بوده ؛یعنی کوچ عجولانه به ترکیه با انتقال هوشمندانه و اصولی متفاوت است ، دومی یعنی رضائیان اما سرنوشت متفاوتی داشت و بعد از کلی فراز و نشیب و بازی در لیگ اعراب به پرسپولیس بازگشت ولی داستان این بازگشتش علاوه بر کوتاهی عمر ماندنش ؛یک نیم فصل تلخ هم بود چرا که این بازیکن پرحاشیه (مخصوصا اینروزهای فوتبال) مغضوب کادرفنی وقت یعنی یحیی و کریم باقری و... شد و با دلخوری هایی به سپاهان رفت و حالا هم با یک انتقال پر سر و صدا و پیوستن به جمع آبی ها به چهره یاغی و جنجالی جدید فوتبال ما تبدیل شده و باید دید آیا با اینهمه هجمه و فشار روانی چگونه می تواند در تیم جدیدش ظاهر شود؟!

جدایی های نافرجام دیگری در این سالها بوده که باعث تلخ کامی و حتی پایان زودرس عمر فوتبالی بازیکنان ماجراجوی سرخپوشان در مقاطع مختلف منجر شده که بدلیل محدودیت فضا و جلوگیری از روده درازی در مطالب فقط به برخی از نام های مشهورتر این فوتبالیستها اشاره می کنیم و نهایتا هم به پیام پایانی متن مان می پردازیم.بازیکنان کوچ کرده ولی ناکام دیگر عبارتند از:

محسن بنگر و مسلمان؛ هردو محسن پرسپولیس پس از جدایی، دیگر آن بازیکنان فیکس و موفق در تیم های جدیدشان نشدند که نشدند!سایر اسامی ناکام که به اختصار اشاره می کنیم؛ سوشا مکانی، خانزاده، محمد نوری، محمد عباس زاده، نورمحمدی، حسین ماهینی و بالاخره پیام صادقیانی که با کوچ خود به فوتبالش هم خیلی زود پایان داد!

کلام آخر اینکه از تمامی این داستانها می توان به این نتیجه رسید که به غیر از چند انتقال حساب شده که ناشی از تفکر حرفه ای و همفکری با مشاوران موجه بوده است و تیم پرسپولیس باعث سکوی پرتاب این استعدادها با تفکرات حرفه ای بوده است که در تاریخ خود بارها برای نسل های گذشته هم سکوی پرتاب جانانه ای بوده اما مابقی بازیکنان (که کم هم نیستند) جدایی های بیشتر احساسی با رویاپردازی کاذب، عاقبت خوشی به همراه نداشته و کوچی بوده که اکثرا به پوچی منجر شده!حقیقتا که این جمله را باید از طلا نوشت؛ 'هیچ کجا خانه خود آدم نمی شود' ، جمله ای که اینروزها امثال علیپور و فرشاد احمدزاده و عبدی و قبل تر از آن، عیسی آل کثیر و وحید امیری و سروش رفیعی و... حسابی به ارزش آن پی بردند!