روزنامه گل

معصومه صالحی - خیال پردازی های هواداران استقلال درباره مالک جدید باشگاه متبوع شان این روزها به کابوس تبدیل شده است. برخلاف تصور آنها نه خبری از پول پاشی هلدینگ خلیج فارس در استقلال است و نه با جذب امثال مامه تیام و مهدی قایدی یک نقل و انتقالات رویایی را تجربه می کنند. حالا همان جماعت استقلالی که تصور می کردند عصر طلایی تیمشان با هلدینگ آغاز شده است، از طلا گشتن پشیمان شده و دلشان برای همان فعالیت زیرنظر وزارت ورزش تنگ شده است.

اگر بحث پرداخت بدهی ها را فاکتور بگیریم، در سایر بخش ها طی این مدت هلدینگ عملکرد انتقاد آمیزی داشته است. با گذشت هفته ها از پایان لیگ هنوز تکلیف مدیرعامل باشگاه روشن نیست. همان طور که تا مدت ها تکلیف سرمربی و هیات مدیره روشن نبود. انتصاب های انجام شده نیز کاملا بحث برانگیز است. سردار احمد شهریاری یکی از مدیران هلدینگ که سابقه نه چندان درخشانی در مدیرعاملی باشگاه صبا منحل شده صبا باتری دارد به عنوان نماینده تام الاختیار وارد باشگاه شد و از اولین دستاورد های او و اطرافیانش خرید دوبازیکن گمنام و درجه چندم بوسنیایی آنهم در فاصله چمد روز پس از پایان لیگ است! حالا هم که خبر می رسد این وینگر و گلر بوسنیایی که مورد تایید سرمربی نیستند ضرر و زیان 40تا 50 میایارد تومانی روی دست باشگاه گذاشته اند!

اگر از شایعه حضور و جولان دلالان بدنام و پیشانی سفید فوتبال ایران که گفته می شود به واسطه مالکیت هلدینگ پایشان به استقلال باز شده بگذریم، انتخاب و انتصاب اعضای هیان مدیره و حتی مدیر آکادمی هم بسیار عجیب و بحثبرانگیز بود! با وجود این همه پیشکسوت ریز و درشت، هلدینگ برای هیات مدیره دست روی مصطفی کارخانه والیبالی گذاشته که پیش از این هم اذعان کرده بود پرسپولیسی است! برای آکادمی هم مجمدحسین ضیایی که همه او را به عنوان یک پرسپولیسی می شناسند انتخاب شد! وضعیت تزریق پول به باشگاه هم مشخص است، به شکلی که سمیعی سرپرست مدیرعاملی ضمن تایید وجود مشکلات، آن را به پای بی تجربگی هلدینگ در تیمداری می گذارد!

از تمام این موارد بگذریم، نکته اصلی نگاه از بالا به پایین هلدینگ به هواداران و پیشکسوتان و در مجموع باشگاه استقلال است. مالک متمول آبی ها نشان داد نه تنها به خواست هواداران توجه نمی کنند و گوش نمی دهند که حتی به خودشان زحمت پاسخگویی و اطلاع رسانی و اقنا طرفداران و پیشکسوتان را هم نمی دهند. حالا خبر می رسد تجمع اخیر هم حسابی به هلدینگ برخورده و تهدید به پس دادن باشگاه استقلال کرده اند که معتقدند جز هزینه تراشی و حاشیه سازی چیز دیگری برایشان ندارد.

البته حق با هلدینگ است؛ آنها هیچ نیازی به باشگاه استقلال ندارند. استقلال نه درآمدزا است و نه شهرت و محبوبیت مالکیت بر استقلال به درد شرکت های پتروشیمی می خورد و نه به کارشان می آید. از طرف دیگر آنها در شرایط تحریم درگیر مسائل مهم تری هستند و واقعا برای استقلال وقت ندارند. خرده هزینه های استقلال هم آنقدرناچیز است که نمی توانند خودشان را درگیر حساب و کتاب های خرد آن کنند. در مجموع آخر و عاقبت این همکاری اجباری چندان خوب و خوش به نظر نمی رسد. نه هلدینگ راضی است و نه هواداران و پیشکسوتان و بازیکنان استقلال راضی هستند، شرایط استقلال هم چه از منظر مالی و چه مدیریتی اگر بدتر از قبل نباشد بهتر هم نشده است.