روزنامه گل

علیرضا مجمع - چقدر زود آدم‌ها مسیر عوض می‌کنند. چقدر نزدیک است جدی بودن و شوخی گرفتن، جدی گرفتن و شوخی شدن. چقدر آدم‌ها مواظب خودشان نیستند. عادل را می‌گویم؛ عادل جان فردوسی‌پور. همان آدم جدی بعضا ترسناک 20 سال برنامه 90 و حالا مجری 50 ساله گوگولی مگوری سلبریتی‌های سینمایی. همیشه همینطور است؛ یک مجری کاربلد باسواد عوض اینکه هر چه می‌گذرد ابهت خود را در کار و برنامه‌اش بالا ببرد، در سرازیری افول قرار می‌گیرد.

با چراغ دنبالش می‌گردیم. دنبال او که برایش رییس فدراسیون و سرمربی تیم ملی و بقیه زورداران دولتی و غیر دولتی به کتفش بودند. عادل را می‌گویم. مردم پشت آن عادل بودندحمایتش می‌کردند. از تلویزیون که ناجوانمردانه اخراج شد و برنامه‌ دردانه‌اش؛90 را به مادر اوگه‌ای دادند و چشمش را پر‌آب کردند مردم پشتش را گرفتند و حمایتش کردند. بعد از اخراجش برای دومین بار تندیس حافظ دنیای تصویر بهترین چهره تلویزیونی را به انتخاب مردم برد. در رقابت با محمد رضا گلزار مردم آمدند پشتش. آمدند پشت او که علیه قدرت بود نه با نازپرورده‌های سلبریتی. پشت او که غیر از کارنامه سیاه حمایت از کارلوس کی‌روش-که می‌شد آن را با اغماض به حساب حمایت از تیم ملی ایران گذاشت- نقطه سیاه دیگری در کارنامه‌اش نداشت. هنوز می‌شد رویش حساب کرد که مو را از ماست می‌کشد. هنوز می‌شد برایش غمگین شد و نبودش را در تلویزیون حس کرد. هنوز می شد دلتنگش شد. می‌گفت شاگردش محمدحسین میثاقی از پشت به او خنجر زده است. نه که به زبان بگوید. رفتارش، متلک‌هایش و نگاه از بالا به پایینش به محمدحسین این را می‌گفت. شاید هم راست می‌گفت. محمدحسین شاید نمی‌بایست بعد از عادل تن به اجرای برنامه‌اش می‌داد.اما نکته‌ای که اگر دوستانش و هوادارانش ناراحت نمی شوند اینجا بگویم؛ محمد حسین میثاقی از او در این چند سال در فوتبال ایران تاثیرگذارتر بوده است. اگر عادل، مهدی تاج را فقط در حد ضرب المثل اروتیک "گردش کنی میخ می‌شه، پهنش کنی سیخ می‌شه" به چالش کشیده است که به قول خودش در یکی از برنامه‌های 90 این جمله را ممیزی کرده‌اند، اما میثاقی عملا با تاج جنگیده است و برایش واقعا چالش ساخته است. عادل فردوسی‌پور پسر مودب تحصیل‌کرده استاد دانشگاه صنعتی شریف، خجالتی، سر به زیر و آرام، شاید این خصوصیات ذانی را حفظ کرده باشد، اما دیگر آن عادل 90 نیست. می‌خواهد برنامه‌اش در 360 دیده شود. به هر قیمتی. ایرادی هم ندارد. کسی از بیننده زیاد بدش نمی‌آید، اما آنجایی منِ پیگیر فوتبال با او به مسئله می‌خورم که برنامه‌اش دیگر آن وجاهت و سنگینی قبل را ندارد.بازیگران پایشان به برنامه‌هایش باز شده است و حتی همدیگر را تشویق می‌کنند که " بیا بریم برنامه عادل بلکه مردم ببینند سمیرای زخم کاری واقعا رعنا آزادی‌ور نیست!" واقعا حد عادل تا این حد پایین آمده که وقتی می‌گوید پهنش کنی سیخ می شه خانوم سلبریتی روبرویش چنان چشم‌غره‌ای به او برود که حتی نتواند در چشم رعنا آزادی‌ور نگاه کند؟ این ابتذال، آغاز سقوط عادل است. تبدیل عادل پیگیر حقیقت و بی تعارف با همه، به عادل پای سفره سلبریتی‌ها. عادل حتی وقتی از تلویزیون بیرون هم آمده جرات اینکه مسئله حق پخش را پیگیری کند هم نداشته، چه برسد به مسائل دیگر فوتبال. این عادل در سراشیبی سقوط است . مسیری که احتمالا پول برایش می‌آو.رد، ولی آبرویش را می‌برد. عادل؛دکتر فاستوس این زمان است!