چرا دنبال وزیر نمی‌روید؟
روزنامه گل
سرانجام تصاویری که خیلی‌ها منتظرش بودند منتشر شد و باشگاه تراکتور رسما خبر جذب مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر را اعلام کرد. البته که انتقال بازیکنان موثر بین تیم‌های مختلف امری رایج است و در این مورد هم اتفاق عجیبی رخ نداده؛ ولو این که بدانیم قرار و مدارها به شکلی نه‌چندان اخلاقی از سه ماه پیش و در کوران مسابقات گذاشته شده بود. با این همه اما، پرسش کلیدی از مالک باشگاه تراکتور چیز دیگری است؛ این که مگر در تمام این سال‌ها به هزار زبان نگفتید موفقیت‌های پرسپولیس به خاطر حمایت‌های بیرونی بوده است؟ پس چرا چشم طمع از موجودی این تیم بر نمی‌دارید و از هر فرصتی –ولو مجلس ختم و بزرگداشت- برای جذب عناصر تشکیل‌دهنده آن سود می‌برید؟
محمدرضا زنوزی در دو فصل گذشته ده بازیکن پرسپولیسی جذب کرده؛ ترابی و دانیال نفرات یازدهم و دوازدهم هستند و دست‌کم یک نفر دیگر هم در راه تبریز است. این اما همه داستان نیست. در پایان فصل هجدهم، درست همان ایامی که پرچم‌های ژاپن روی سکوهای یادگار باز می‌شد و مالک تراکتور هم آن را نشانه اعتراض به «تبعیض» می‌دانست، استاد در تهران با برانکو ایوانکوویچ جلسه گذاشت تا سرمربی کروات سرخپوشان را که تصمیم به ترک ایران گرفته بود جذب کند، اما نشد. همین زمستان گذشته هم که یحیی گل‌محمدی به آن شکل پرماجرا از پرسپولیس جدا شد، بلافاصله فرستاد دنبالش که هدایت تراکتور را بر عهده بگیرد، اما باز هم نشد. سوال اینجاست؛ اگر پرسپولیس را از «بالا» قهرمان می کنند، پس فلسفه این جز زدن‌ها و ریخت‌وپاش کردن‌ها چیست؟ چرا چشم‌تان دنبال گلر و وینگر و مربی این تیم است و اگر پا بدهد پزشک و ماساژور و تدارکات قرمزها را هم جذب می‌کنید؟ مگر نمی‌دانید اینها کاره‌ای نیستند؟ بهتر نیست بروید دنبال همان وزیر؟!
این اسمش «دم خروس» است که گاه و بیگاه از پشت قسم و آیه‌های‌تان بیرون می‌زند. خودتان هم می‌دانید که راست نمی‌گویید و عجز و لابه و قشفرق‌های‌تان فقط برای سرپوش گذاشتن روی ناکامی‌ها و حرام کردن آن همه پول است. خریدهای جدید مبارک؛ اما اگر واقعا کامیابی می‌خواهید، شرط اولش این است که به جای دیگران از خودتان طلبکار باشید، از هیاهو و هوچی‌گری بپرهیزید و به اندازه رویاهای‌تان تلاش کنید. جاده موفقیت، راه میانبر ندارد.
