روزنامه گل

امیرحسین انوشیروانی - بدون تردید محرم نویدکیا در نیم فصل دوم کاری کرد کارستان.او به همراه تیم در آستانه سقوط مس رفسنجان توانست علاوه برنتایج خوب در لیگ برتر،تیمش را به فینال جام حذفی هم برساند.با شکست تیمهای قدرتمند.از جمله استقلال باجواد نکونام.نویدکیا که همین چندماه قبل جزو کاندیداهای سرمربیگری تیم ملی امید بود،به یکباره جایش را به رضا عنایتی داد.انتخابی که صدای خیلی ها رادرآورد.انتقادات ریزودرشت را به سوی فدراسیون فوتبال روانه کرد.شاید استثنایی ترین اطهارنظر دراین خصوص را محمدمایلی کهن داشت.مردی که محرم نویدکیا رالایق نیمکت تیم امید می دانست و حتی در حمایت از او و در واکنش به انتخاب نشدن محرم،مجموعه مدیریتی فدراسیون را مقصر این اتفاقات دانست.همچنین مایلی کهن علیرغم احترام به عنایتی،اورا شایسته هدایت ملی پوشان امید ندانست و پیش بینی کرد که ممکن است با او نتوان در مقدماتی المپیک نتیجه گرفت.پیش بینی که درست هم بود.اما مایلی کهن همچنان ناراحت از اینکه استعداد مربیگری فوتبال ایران نتوانست سرمربی تیم امید شود بازهم از او حمایت کرد.تا اینکه نویدکیا هدایت مس را برعهده گرفت.در طول نیم فصل هم جز در یکی دومورد دیگر گفتگویی از حاجی مایلی در ستایش از مربی محبوبش ندیدیم.او اعتقاد داشت که محرم بلد است کارش رابه خوبی انجام دهد.همینطور هم شد.بانتایج خوب و رساندن تیمش به فینال مایلی کهن را روسفید کرد.البته که سبک مربیگری نویدکیا،برپایه مالکیت توپ و استفاده از موقعیت های انتقال توپ در میانه های میدان تا دروازه حریفان است.یعنی هجومی.و این شیوه مارایاد دوران بازیگری آقای نویدکیا می اندازد.باهوش،زرنگ و بی حاشیه.انگار همان سبک را در تیمهایش هم پیاده می کند.ردپای فوتبال خودش در ساق های بازیکنانش پیداست.به ویژه زمانی که از وسط هافبک های تیمش پاس های درعمق ارسال می کنند برای فوروارد های تیمش.نویدکیا ثابت کرد نتایجش با سپاهان اتفاقی نبوده است.او نشان داد غریزه مربیگری رادارد.او به فوتبالدوستان گفت که من جرقه نیستم.محرم از معدود نسل خوب فوتبال ما در دهه ۸۰ است که توانست پله های مربیگری را به خوبی طی کند.برخلاف یکی مثل مجتبی جباری که چقدر حیف شد.که چقدر می توانست مربی خوبی شود اما همیشه حسرتش را خواهیم خورد.درخصوص آقا مجتبی جباری مطلب مفصلی در روزهای آینده خواهیم نوشت.از استعدادش.از توانایی هایش و از آن همه استعدادی که دوستش داشتیم و چه خوب بود اگر در عرصه مربیگری هم برایمان رقم می زد.بگذریم.نوشتیم که نویدکیا آینده مربیگری فوتبال ایران است.یک جنتلمن که سبک و سیاق مربیگری اش به روز است و نوین.او می تواند تاسالهای سال نقش علی پروین سپاهان راداشته باشد.هرچند دو سه فصل قبل در اوج شایستگی مجبور به جدایی از تیم نصف جهان شد.اما پربیراه نیست که بگوییم همچنان یکی از گزینه های بالقوه سپاهان است.حتی به زودی.شاید همین فصل بعد.نه شاید وقتی دیگر.فینال جام حذفی برای آقا محرم یک بازی معمولی نیست.او مقابل تیم زادگاهش قرار خواهد گرفت.روزگار چه پازلی را برای او چید.شاید خودش هم هیچ وقت فکرش رانمی کرد روزی در دیدار پایانی جام حذفی برابر سپاهان قراربگیرد.اما این اتفاق افتاد.برای او کل دوران فوتبال و افتخارات نویدکیا یک طرف و بازی فینال جام حذفی هم یک طرف قرار خواهد گرفت.باید در انتظار ماند و دید که نتیجه برای محرم پیام آور خوشحالی است یا.....او این روزها روی بورس ترین مربی فوتبال ایران است.تمام خصوصیات یک مربی درجه یک راهم دارد.اعتباربین بازیکنان،علم فوتبال،توانایی هدایت تیم و.....