روزنامه گل رسول بهروش

جشن سالانه حافظ برای تقدیر از بهترین‌های تلویزیون و سینمای ایران، امسال هم با حضور ستاره‌های پرشمار این عرصه در برج میلاد برگزار شد؛ جشنی که بنای ان مرهون همت مرحوم علی معلم است و حالا در روزگار بعد از آن منتقد فقید هم دنبال می‌شود. امسال انتخاب بهترین مجری تلویزیونی در حالی به مردم سپرده شد که شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی به طور ویژه دوگانه محمدرضا گلزار- عادل فردوسی‌پور را پیش روی خود می‌دیدند. گلزار ماه‌های گذشته مسابقه «برنده‌باش» را در تلویزیون داشت که با برخی اعتراض‌ها به سبک و سیاق قمارگونه آن تعطیل شد و البته عادل فردوسی‌پور هم برای بیستمین سال پیاپی نود را اجرا می‌کرد که دیگر نیازی نیست بگوییم با او چه کردند و چه شد! نهایتا در حالی که نظرسنجی‌ها تا آخرین دقایق نشان می‌داد عادل برنده نهایی این جایزه است، محمدرضا گلزار از حضور در جشن سر باز زد. به این ترتیب سوپراستار فتوژنیک سینما و تلویزیون، خودش را از کف زدن برای برنده معاف کرد، اما پرسش‌های فراوانی را باقی گذاشت.

روزی که جشنواره پایان سال صداوسیما برگزار شد و گلزار در نطق تاریخی‌اش به قدردانی از مدیر با درایت شبکه سه(!) پرداخت، نقل قول دیگری نیز از او منتشر شد که موج بزرگی از انتقادها را به دنبال آورد. گلزار گفته بود: «خوشحالم کاری کردم که برخی از مردمی که دیگر تلویزیون نگاه نمی‌کردند، به سمت این رسانه برگردند.» خب سوال اینجاست که این مردم کجا بودند تا به سلبریتی مشهورشان رای بدهند و مانع از شکست او در جشن حافظ شوند؟ چرا آنهایی که به یک اشارت گلزار به سمت تلویزیون برگشته بودند، کاری نکردند که آقای سوپراستار به گزینه غیبت در مراسم فکر نکند و در برج میلاد سرش را بالا بگیرد؟ نه اینکه گلزار محبوب نباشد؛ نه. مسلما اینطور نیست. در عین حال اما به نظر می‌رسد جنس محبوبیت او با یکی مثل عادل فردوسی‌پور بسیار متفاوت است. جنس خیلی از دلبستگی‌ها به گلزار، به نوع بازی خود او شباهت دارد؛ سطحی و بیش از حد گیر افتاده در ظاهر. اعتماد مردم به یکی مثل عادل اما عمیق و کاملا برخاسته از دل است. طبیعتا در گذر زمان، این محبت بنیادین و باورمند مردم به فردوسی‌پور است که باقی می‌ماند، نه جیغ و دست و هورا برای قد و بالا و لب و دماغ آقای بازیگر. جالب اینجاست که هر دو مجری تقریبا در فاصله‌ای اندک نسبت به هم از آنتن حذف شدند، با وجود این برنده باش به سرعت فراموش شد، اما داغ نبودن عادل هنوز روی سینه هوادارانش سنگینی می‌کند.

گلزار در برنده‌باش تکیه‌کلام معروفی داشت که خطاب به بازنده‌ها می‌گفت: «بغل معروف رو بده و برو»؛ کاش اما خود او هم می‌توانست در جشن حافظ یک بازنده خوب و نجیب باقی بماند، برای عادل به پاس این موفقیت غیردولتی کف بزند و بغل معروف را هم بدهد. به هر حال باخت به فردوسی‌پور زیاد هم نباید خجالت‌آور باشد. این، شکستی است در برابر مردی که مردم «حافظ» اصلی او هستند.